حکایت رجال سیاسی و مرغان قاف

حسن روحانی چند روز پیش، از وزارت صمت خواست تا قیمت‌های افسارگسیخته را در دوره چهار ماهه پایانی دولتش مهار کند به شکلی که گویی این وزارتخانه از فردی غیر از رئیس‌جمهوری دستور می‌گیرد.

در این رابطه یک نکته بسیار تلخ وجود دارد؛ موضوعی که مختص دولت روحانی نیست و در دولت‌های قبل هم به چشم دیده‌ایم. از دوره فعلی که بگذریم دولت‌های احمدی‌نژاد و خاتمی در واپسین ماه‌های تصدی کوشیدند تا با چنگ زدن به حربه‌های گوناگون ناکامی‌هایشان را توضیح دهند.

هرچند مشکلات و تداخل وظایف نهادها را نمی‌شود انکار کرد اما خواه‌ناخواه شکایت دولت‌ها از این و آن در ماه‌های پایانی تصاعدی می‌شود.

از دید طیفی از ناظران، نقصان‌هایی از این دست تنها زمانی رفع می‌شود که با باز کردن فضای رقابتی امکان حضور دلسوزان انقلاب و ایران برای خدمت‌رسانی فراهم شود.

به نظر می‌رسد تا زمانی که مصادیق واقعی «رجل سیاسی» به حاشیه رانده شده و نمی‌توانند وارد گود رقابت‌های سیاسی شوند، آش همین آش و کاسه هم همان کاسه است؛ همین رانده‌شدگی در کلام طلایی حافظ شیراز جاری است؛

باز اَر چه گاه‌گاهی بر سر نهد کُلاهی
مرغان قاف دانند آئین پادشاهی