ولیعهد قاجاری که خود را مانند موج های خشمگین دریا که در برابر صخره های استوار خُرد می‌شوند، مقهور می‌دید و تمام کوشش ها و دلاوری‌هایش در برابر سپاه فلانژ روس‌ها شکست خورده بود، پریشان و مبهوت در پی یافتن پاسخ برای آن چیزی بود که مملکتش را از این فلاکت و بدبختی نجات دهد.

دخالت‌های بی‌امان دولت‌های روس و انگلیس که ایران را عملا به مستعمراتی برای این کشورها بدل کرده بود برای جامعه زمانه امیر هم به نحوی تشریح می‌شد که گویی روسیه چون «دایه مهربان‌تر از مادر» هر کاری انجام داده به نفع ملت بوده و کسی هم نباید در این حوزه انتقادی داشته باشد.

از کودتای ۲۸ مرداد، ۶۹ سال می‌گذرد. با اینکه پس از آن وقایعی چون انقلاب اسلامی رخ داد و شاه «باژگونی رهیده» را به طور قطعی  و همیشگی از مسند قدرت کنار زد، اما این باعث نشد تا واقعه کودتا در تاریخ معاصر از اهمیت بیافتد.   کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در واقع سومین کودتا

وبا مهمترین و اصلی‌ترین بیماری همه‌گیر در دوره قاجار بود؛ سال‌های سخت و غبارآلودی که مردم کاملاً با نکات و تدابیر بهداشتی بیگانه بودند و به همین دلیل هم برای مقابله با آن به باورها و اعتقادات قدیمی خود متوسل می‌شدند اما این راهکارها کارساز نمی‌شد و شمار زیادی جان خود را از دست می‌دادند.