ده نکته کوتاه برای دانش‌آموزان و والدین در آستانه بازگشایی مدارس

اول: آموزش مجازی آسان نیست و اگر واقعا قصدتان از به مدرسه فرستادن فرزندانتان آموزش است و نه نمره گرفتن، باید بر شرکت منظم‌شان در کلاس‌ها نظارت داشته باشید.

دوم: شما معلم‌تان را نخریده‌‌اید و معلم موظف نیست در تعطیلات و ساعات غیر‌کاری پاسخگوی شما باشد. او هم انسان است و در ساعات غیر‌اداری وظایف و گرفتاری‌های خانوادگی دارد. اگر معلمی پاسخ شما را می‌دهد از سر لطف و دلسوزی او است نه وظیفه.

سوم: هنگام پیام دادن به معلم‌تان او را با کلمات رسمی مخاطب قرار دهید. درست است که او را نمی‌بینید ولی دخترخاله‌تان نیست که او را «عزیزم» خطاب کنید.

چهارم: کلاس مجازی مسابقه‌ی کی از همه باهوش‌تره نیست؛ مکانی ا‌ست برای یادگیری و تعامل. پس کنار فرزندتان ننشینید تا در رقابت با دیگر شاگردان کمکش کنید. این مساله علاوه بر لطمه زدن به اعتماد به نفس او، فرایند یادگیری را نیز مختل می‌کند.

پنجم: در آموزش مجازی اکثر معلم‌ها فیلم تدریس‌شان را ضبط می‌کنند. آن‌ را جایی ذخیره کنید تا هم بتوانید چندین بار مرور کنید و هم شب امتحان در به در دنبال فیلم‌ها نباشید.

ششم: اگر تمرینات خود را از روی دیگران رونویسی کنید معلم ضرر نمی‌کند بلکه به گمان اینکه همه یاد گرفته‌اند به سرعت سراغ مبحث بعدی می‌رود. اگر در آزمون‌ها تقلب کنید به معلم آسیبی نمی‌رسد بلکه فقط آمار قبولی‌هایش بالاتر می‌رود.

اگر جواب سوالات معلم را به فرزندتان می‌رسانید، از حقوق معلم کم نمی‌کنند، فرزندتان را با تقلب و دروغ بزرگ نکنید. بگذارید فرزندتان تلاش کند، بگذارید از مغزش استفاده کند، قول می‌دهم استفاده از مغز عوارض جانبی نداشته باشد.

هفتم: مشخص شده که ۳۲ دو‌گونه‌ی مختلف هوش در بشر وجود دارد و فرزندان ما حتما در یک یا چند شاخه استعداد بیشتری دارند. کسی که هوش ریاضی خوبی ندارد شاید در ادبیات، هنر یا ورزش موفق باشد. آن‌ها را تحت فشار نگدارید، تحقیر نکنید، با دیگران مقایسه نکنید. اجازه بدهید راه خودشان را پیدا کنند. جهان ما جهان تفاوت‌ها است.

هشتم: تنبیه و تحسین اغراق شده هر دو به یک میزان مخل آموزش و پرورش‌اند. تشویق باید متناسب با نوع فعالیت باشد و گاهی باید اجازه بدهیم فرزندمان از کارش فقط لذت ببرد و وابسته به تشویق ما باشد.

نهم: برخی مدارس از شما می‌خواهند از آموزش‌های کودک‌تان فیلم بردارید تا در فضای مجازی مبلغ کارشان باشد. به شخصه با این کار مخالفم. کودک ناچار می‌شود برای فیلمبرداری یک اجرای بی عیب و نقص داشته باشد. برخی کودکان ذاتا «درونگرا» هستند و علاقه‌ای به این کار ندارند و این دست رقابت‌ها فقط باعث می‌شود حس ناکافی بودن و عقب ماندن از دیگران را بی‌جهت تجربه کنند.

دهم: کودکان را وابسته به لایک و تایید و تماشاچی، بزرگ نکنیم و از آنها شخصیت‌های نمایشی نسازیم. بگذاریم خود واقعی‌شان را زندگی کنند.

در مورد رفتار معلمان هم خواهم نوشت. اما شما هم به این لیست اضافه کنید.