تورم افسارگسیخته به نوشته رسانه‌ها خود را در بازار نوشت‌افزار هم آشکارا نشان می‌دهد تا جایی که با گرانی لوازم‌التحریر داخلی، خریدهای معمولی خانوارها برای دانش‌آموزانشان فشار زیادی به آن‌ها وارد می‌آورد.

آمار قبولی به شکل تصنعی بالا نگاه داشته می‌شود. دل مدیران، معلمان، والدین و شاگردان خوش می‌ماند که همه چیز مرتب است. پس هیچ‌کس دنبال پیدا کردن مشکل و یافتن راه حل نمی‌رود؛ تا اینکه امتحانات نهایی می‌شوند. سیلی محکمی که خواب از چشم همه می‌پراند.

اگر قانون بخواهد در زمینه بحران کمبود معلم و تبعات جبران ناپذیر آن، «قانون مداری» و به «ترک فعل» مسئولان در سال های گذشته رسیدگی کند، باید یکایک آنان را که در شرایط امروز مقصر هستند، پای میز محاکمه بکشاند.

در حالی که دانش‌آموزان روستاهای استان محرومی چون سیستان و بلوچستان برای رسیدن به کلاس درس از بین گاندو ها، رودخانه ها و جاده های خطرناک عبور می کنند، نماینده چابهار اظهار داشته اگر معادل ریالی اختلاس چای دبش صرف زیرساخت‌های نحیف استان سیستان و بلوچستان می‌شد، دیگر چیزی نمی‌خواستیم.

در فضای پساکرونا که باعث افت شدید آموزشی در کشور شد و با توجه به فرتوت شدن نظام آموزشی، کنکورمحوری این نظام را باید مورد توجه قرار داد. مسئله کنکور باعث شده دانش‌آموزان به‌جای فهم مطلب به دنبال آموختن روش‌های تست‌زنی باشند.

چندی قبل نمایندگان مجلس، وزارت آموزش و پرورش را مکلف کردند تا مجوز ایجاد مدرسه مسجدمحور یا مرکز آموزش و پرورشی مسجدمحور را  به صورت مشروط به متقاضی بدهد

بی‌رغبتی دانش‌آموزان به حضور در مدرسه و شادی وصف‌ناپذیر آنان از پایان زنگ درس، هرچند تکراری اما گویای واقعیت‌های تلخی است.

برخی پژوهش‌ها از پیچیده‌تر شدن مشکل کمبود معلم با تغییرات نسلی و تعداد دانش‌آموزان در مقاطع مختلف خبر می‌دهند

دولت دیگر مدرسه نمی‌سازد و هرکس آموزش خوب می‌خواهد باید پولش را بدهد و برود مدرسه غیرانتفاعی. روستائیان و دهک‌های پایین جامعه هم عملا از آموزش و توسعه جا می‌مانند‌.

در کشور ما اکنون حداقل‌های آموزشی یعنی آموزگار به تعداد کافی یافت نمی‌شود