ونیز برای سینمای ما کن نبود

امسال روز ملی سینما با هفتاد و نهمین جشنواره فیلم ونیز و دریافت جایزه از سوی تعدادی از سینماگران ایرانی همراه شد؛ افتخار بزرگی که از دید بسیاری از طرفداران هنر هفتم، یک بار دیگر ظرفیت، غنا و قابلیت بالای صنعت فیلم‌سازی کشورمان را به اثبات رساند.

اختصاص جوایز بهترین فیلم و بازیگر مرد بخش افق‌های این جشنواره به فیلم «جنگ جهانی سوم» ساخته «هومن سیدی» با بازی «محسن تنابنده»، موجب شد ۲۱ شهریور مصادف با روز ملی سینمای امسال با بحث و نظرهای متفاوتی نسبت به سال‌های گذشته همراه باشد؛ اینکه اساسا سینمای ایران با سبک ویژه خود در فرم و محتوا چه نسبتی با جشنواره‌های بین‌المللی دارد و جشنواره‌های بین‌المللی از چه رویکردی فیلم‌های ایران را پذیرا هستند.

تنابنده در کنار سیدی در جشنواره ونیز

به گزارش ایران مامن، برخی ناظران ماهیت جوایز جشنواره‌های بین‌المللی را سیاسی ارزیابی کرده و معتقدند تنها فیلم‌هایی از ایران در مجامع بین‌المللی مورد توجه قرار می‌گیرند که ضعف‌ها و کاستی‌های موجود در جامعه را به تصویر کشیده و به نوعی «سیاه‌نمایی» می‌کنند.

نمونه‌هایی چون اعطای نخل طلای جشنواره کن به فیلم «عنکبوت مقدس» شاید قانع‌کننده‌ترین استدلال و عینی‌ترین مثالی باشد که منتقدان برای اثبات نظر خود می‌آورند. این در حالی است که از نگاه ناظران باید حساب فیلم‌هایی را که خارج از چارچوب ضوابط و مقررات سینمای ایران ساخته شده و در جشنواره‌ها به نمایش گذاشته می‌شوند، از فیلم‌هایی که با اخذ مجوزهای لازم از نهادهای نظارتی در داخل کشور به تولید می‌رسند از هم جدا کرد.

نمایی از عنکبوت مقدس

گذشته از این، همان طور که خبرگزاری ایرنا نوشته، امروزه نمایش مشکلات یک جامعه که در قالب گونه (ژانر) سینمای اجتماعی به تصویر کشیده می‌شود نه تنها در هیچ کجای جهان به عنوان روشی در مسیر تخریب یک حکومت و نظام ارزیابی نمی‌شود بلکه سینمای اجتماعی را نحوه نگاه یک سینماگر به معضلات اجتماعی می‌شناسند.

اینکه برخی منتقدان و رسانه‌ها، فیلم‌هایی با موضوع انتقادهای اجتماعی را متهم به سیاه‌نمایی کرده و واکنش‌های تندی از خود نشان می‌دهند، از نگاه برخی در واقع آب به آسیاب دشمنانی می‌ریزند که قصد بهره‌برداری سیاسی و تاختن به سیاست‌های کلان کشور را دارند.

این در حالی است که به گفته «محمد اطیابی» کارشناس سینما حتی حساب جشنواره ونیز از دیگر جشنواره‌ها جدا است چون قدیمی‌ترین جشنواره سینمای جهان، همیشه از دریچه سینما به انتخاب فیلم پرداخته است.

بر این مبنا، درو شدن جوایز مهم ازسوی بازیگران و کارگردانان ایرانی در جشنواره‌هایی که بزرگترین سینماگران از سراسر جهان در آن در بالاترین سطح استاندارد فیلم‌سازی جهانی با هم رقابت می‌کنند، موفقیت بزرگی محسوب می‌شود.

حضور در جشنواره‌های خارجی به ویژه ونیز فرصت مغتنمی برای سینمای ایران است؛ سینمایی که با قدمتی۱۲۰ساله می‌تواند از فرصت دیده شدن در مجامع بین‌المللی در مسیر کمک به تحول فرهنگی و اجتماعی همه جانبه جامعه و ارتقای سطح امید اجتماعی بهره‌ ببرد.