بچه‌های ما سر کلاس‌های بی‌معلم

اکثر مشکلات به خصوص در مورد معیشت و اقتصاد از کمبود ناشی می‌شود. کمبود کالا باعث گرانی آن می‌شود، کمبود مسکن نرخ املاک و اجاره‌بها را نجومی می‌کند و … . در همین مورد اخیر که بسیار خبرساز شده، این کمبود بنزین است که باعث شده شایعات مربوط به افزایش قیمت کارِ خود را بکند و صف‌های طولانی مقابل پمپ‌های بنزین ایجاد شود.

به گزارش ایران مامن، هر چند در روزهای گذشته به طور رسمی اعلام شد تولید روزانه ۱۱۵ میلیون لیتر بنزین در پالایشگاه‌های کشور صورت می‌گیرد اما رسانه‌ها به نقل از مدیرعامل شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران نوشتند: رکورد بالاترین مصرف روزانه بنزین امسال به ۱۴۲ میلیون لیتر رسیده و اکنون میانگین مصرف حدود ۱۲۰ میلیون لیتر است.

کمبودهایی که ریشه در وضعیت حکمرانی سیاسی-اقتصادی دارند به طور مشخص در سفره مردم خودنمایی می‌کند اما بسیاری از کمبودها هست که ناشی از همین وضعیت است، استمرار دارد اما هر از چندگاه مطرح می‌شود و در نهایت باید گفت آثاری درازمدت و بعضا ویرانگرتر از کمبودهایی از جنس اقتصاد و پول دارد مانند کمبودهای عاطفی، کاستی‌های مدنی، نقصان‌های بهداشت و سلامت، ضعف‌های آموزشی و … .

یکی از اساسی‌ترین مولفه‌هایی که در سرنوشت ملت‌ها خود را نشان می‌دهد آموزش است؛ آموزش غلط ملت‌هایی سرخورده، بی‌اعتماد، ضعیف و ناتوان می‌سازد و برعکس ملت‌هایی راه تحول و توسعه را پیدا می‌کنند که از ابتدا آموزشی کارآمد و مناسب دیده باشند. این در حالی است که در کشور ما اکنون حداقل‌های آموزشی یعنی آموزگار به تعداد کافی یافت نمی‌شود.

به گزارش «رسالت» کسری نیروی انسانی برای چندمین سال متوالی گریبان مدارس و دانش‌آموزان را گرفته است، به‌ویژه اینکه سال گذشته حداقل۲۵۰ هزار معلم بازنشسته شدند و آموزش‌وپرورش برای تأمین نیرو در سال تحصیلی پیش‌رو به نقطه بحران رسیده است.  اعداد و ارقام متفاوتی در مورد کمبود معلم از زبان مسئولان روایت‌شده اما پرتکرارترین رقم از کمبود حداقل ۳۰۰ هزار معلم حکایت دارد.

در همین حال، عمده کلاس‌های درس بیش از ظرفیت استاندارد دانش‌آموز دارند و اگر کلاس‌ها مطابق استاندارد تشکیل شود، ‌کمبود معلم بیش از رقم اعلام‌شده خواهد بود.

همواره جذب نیروهای شرکتی، سرباز معلم‌ها، نیروهای حق‌التدریس و به‌کارگیری دوباره معلمان بازنشسته از راه‌حل‌های آموزش‌وپرورش برای کلاس‌های خالی از معلم بوده است؛ روش‌هایی که بسیاری از کارشناسان آموزش به آن انتقاد دارند و معتقدند به علت عدم احراز صلاحیت‌های حرفه‌ای معلمی به افت شدید تحصیلی در بین دانش‌آموزان منجر شده است. حتی برخی گفته‌اند پرسنل غیرآموزشی مدارس مثل مدیر و ناظم و مشاور و … هم می‌توانند جای خالی معلمان را پرکنند.

این در حالی است که اکنون در برخی مدارس شاهد درگیری‌های فیزیکی شدید یا آسیب‌های اجتماعی دیگر ازجمله اعتیاد هستیم. در مدارس مواد مخدر توزیع می‌شود و سن مصرف مخدرها به متوسطه اول رسیده است، بنابراین مدرسه نه‌تنها معلم که نیازمند حضور مشاور و مربی پرورشی است، اما سازمان برنامه‌وبودجه تصور می‌کند کسری نیروی انسانی صرفا به معنای کمبود معلم است و مشاوران را به چشم نیروهای مازاد می‌بیند. انگار مدیر، معاون و مشاور فقط در دفتر مدرسه می‌نشینند، درصورتی‌که وظیفه رصد آسیب‌های مدرسه بر عهده مشاور است و او باید مشاوره تحصیلی و تربیتی به دانش‌‌آموزان ارائه دهد.

در مدرسه مشکلات بچه‌های طلاق، نابسامانی‌های اخلاقی و رفتاری، مشکلات تحصیلی و اختلالات یادگیری مشاهده می‌شود، چه کسی جز مشاور باید به این مسائل رسیدگی کند؟ یک ماه و چند روز دیگر مدارس کشور باز و سال تحصیلی شروع می‌شود و همان‌طور که مسئولان وزارتخانه آموزش و پرورش قول داده‌اند کلاسی بدون معلم نمی‌ماند. فقط مشخص نیست آن‌کسی که پشت میز معلمی می‌نشیند، زبده و متخصص خواهد بود و با چه مبنای علمی تدریسش را در کلاس آغاز می‌کند؟