اسرائیل و سرنوشت ترورهایش

پس از آن که اسرائیل توانست از شوک حمله هفتم اکتبر ۲۰۲۳ خارج شود، کوشید باز هم ابزارهای تروریستی خود را برای هدف قرار دادن دشمنانش به کار اندازد.

موج تازه ترورهای رژیم صهیونیستی از عملیات ترور «صالح العاروری» فرمانده عالی رتبه حماس در دمشق شروع شد و تا ترور دو رهبر این گروه یعنی «اسماهیل هنیه» و «یحیی سنوار» پیش رفت.

«سیدحسن نصرالله» و «سیدهاشم صفی الدین» رهبران حزب الله لبنان نیز از دیگر چهره‌های برجسته‌ای بودند که طی یک سال گذشته هدف ماشین ترور اسرائیل قرار گرفتند.

سازمان‌های اطلاعاتی رژیم‌ صهیونیستی و به ‌ویژه موساد یا سرویس اطلاعات ‌خارجی این رژیم از بدو تاسیس تاکنون مجموعه‌ای از عملیات‌های ترور را تجربه‌ داشته‌‌اند؛ موضوعی‌ که بازخوانی آن پس از شکست ‌اطلاعاتی فاجعه‌بار این نهاد در هفتم ‌اکتبر ۲۰۲۳ و نیز وقوع عملیات‌های اخیر موساد در لبنان ازجمله عملیات انفجار پیجرها و به‌ شهادت ‌رساندن رهبران حزب‌الله به‌ویژه سید حسن نصرالله قابل تامل است.

موساد که طی تقریباً ۸۰ سال عملیات مخفیانه خود توانسته ‌است با کسب برخی پیروزی‌ها شهرت ویژه‌ای را در زمینه جاسوسی‌ و خشونت بی‌رحمانه به‌ دست‌ آورد بنا بر اذعان ماموران سابق خود با شکست‌های متعددی که باعث شرمساری رژیم ‌شده و متحدانش ‌را ناامیدکرده نیز مواجه شده ‌است. در این گزارش تلاش شده تا برخی از مهم‌ترین موفقیت‌ها و شکست‌های اطلاعاتی رژیم در ترور بازیگران اصلی شبکه مقاومت مرور شود.

به گزارش دویچه وله، در سال ۱۹۵۶، در میانه جنگ سرد و تنها سه سال پس از مرگ استالین، دیکتاتور شوروی، ماموران اسرائیلی موفق شدند از طریق یک منبع در لهستان به نسخه‌ای از سخنرانی محرمانه «نیکیتا خروشچف» رئیس حزب کمونیست شوروی دست یابند. از آن لحظه به بعد، رابطه اسرائیل با ایالات متحده، که به لطف موساد به این اطلاعات دست یافته بود، بهبود یافت و اعتبار سرویس اطلاعاتی اسرائیل به اوج جدیدی رسید.

چهار سال بعد از آن، موساد احتمالا بزرگ‌ترین موفقیت تاریخ سازمان خود را کسب کرد: جاسوس موساد توانستند «آدولف آیشمن» یکی از مسئولین اصلی تبعید و قتل‌عام یهودیان اروپایی را در بوئنوس آیرس پیدا کنند. آیشمن به عنوان کارمند جعلی در یک هواپیما به اسرائیل منتقل شد، در آنجا محاکمه و به اعدام محکوم شد و در سال ۱۹۶۲ به دار آویخته شد.

سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل همچون موساد عمدتا به‌طور رسمی مسئولیت عملیات‌های خود را بر عهده نمی‌گیرند و برای چندین ‌دهه تنها تعداد کمی از افراد در رابطه با موساد که به ‌طور رسمی در سال ۱۹۴۹ تأسیس ‌شد، مطالبی را می‌دانستند زیرا به مأموران سابق این سازمان دستور داده شده ‌بود که حتی به خانواده خود چیزی در این ‌باره نگویند و از سوی دیگر نیز همچنان که اشاره شد، این سرویس هرگز به دخالت خود در هیچ عملیاتی اعتراف نمی‌کرد.

در همین رابطه و بنا بر اظهارات «یوسی ‌آلفر» از مامورین سابق موساد آن‌ دوران کاملا متفاوت از زمان حال ‌بوده و همه کاری که موساد در آن‌ زمان انجام می‌داد، در خفا به‌ انجام می‌رسید. اما مقامات‌ ارشد موساد هم‌اکنون مدت‌ها است که بیشتر وقت خود را صرف مأموریت‌های دیپلماتیک حساس، اطلاع‌رسانی به تصمیم‌گیرندگان ارشد اسرائیلی در مورد پویایی‌های سیاسی منطقه یا ایجاد روابط با خارج‌ از کشور می‌کنند تا اینکه همچون گذشته به جذب جاسوسان یا اجرای عملیات‌هایی مانند عملیاتی که اندکی‌ پیش حزب‌الله را هدف قرار داد، بپردازند.

همچنین برای چندین ‌دهه موساد بر تلاش‌های مخفیانه چندین‌ساله به‌ منظور ایجاد دشمنانی برای دشمنان اسرائیل مانند کردها و مسیحیان در سودان ‌جنوبی کنونی نظارت داشته ‌است؛ تلاش‌هایی که بسیاری از آن‌ها موفقیت‌آمیز بوده اما در مواردی همچون حمایت از شبه‌نظامیان مسیحی مارونی در لبنان نیز با موفقیت کمتری همراه بوده ‌است.

الجزیره در گزارش خود با بازنشر یادداشتی در سال ۱۹۵۵ منتسب ‌به «موشه‌ شرت» دومین نخست‌وزیر اسرائیل که دیدگاه «موشه ‌دایان» رئیس ‌وقت ستاد ارتش اسرائیل در آن منعکس شده به تلاش رژیم اسرائیل در آن زمان جهت شناسایی یک افسر ارتش لبنان حتی در حد یک سرگرد که بتواند با آرمان‌های اسرائیل همدردی کند، اشاره می‌دارد؛ فردی‌که بنا بر محتوای یادداشت مذکور آنها قصد داشتند تا یا دل او را به‌ دست ‌آورده یا او را با پول ‌بخرند و سپس به او و دیگران بقبولانند که خود را ناجی جمعیت مارونی لبنان معرفی کنند.

پس ‌از آن همه‌ چیز به‌ سرعت سر جای خود قرار گرفته و سپس ارتش اسرائیل وارد لبنان می‌شود، سرزمین‌های لازم را اشغال‌ کرده و یک رژیم مسیحی ایجاد می‌کند تا با اسرائیل متحد شود. در نهایت نیز مقرر می‌شود قلمرو لبنان از رود لیتانی به سمت جنوب به‌ طور کامل به اسرائیل ملحق ‌شود؛ طرحی‌که بنا بر گزارش الجزیره هرچند دقیقاً آن طور که دایان برنامه‌ریزی کرده ‌بود پیش ‌نرفت اما هنوز از جمله اهداف سازمان‌های نظامی و اطلاعاتی اسرائیل بوده و آنها معتقدند این الحاق ممکن ‌است اندکی زمان ‌ببرد.

حمله سال ۱۹۸۲ به لبنان نیز قدمی در راستای تحقق  این طرح بود که پس‌از مدتی با شکست رو به‌ رو شد و اقدامات اخیر موساد علیه حزب‌الله لبنان ازجمله انفجار پیجرها را نیز می‌توان به ‌نوعی در راستای تحقق همین طرح قدیمی قلمداد کرد؛ عملیاتی که بنا بر گزارش ای‌بی‌سی‌نیوز برگرفته از تاریخچه‌ای طولانی از کشتارهای جسورانه و هدفمند اسرائیل در سرتاسر خاورمیانه که خیلی اوقات ناموفق نیز بوده ‌‌است.

در این تاریخچه‌ مواردی همچون ترور دو نفر از مقامات نظامی مصری در سال ۱۹۵۶ توسط بمب‌های آتش‌زا، عملیات ترور تدریجی و چندساله برخی رهبران جنبش فتح که در حادثه «سپتامبر سیاه» در سال ۱۹۷۲ دست ‌داشتند، ترور یکی‌ از رهبران حماس به ‌نام «یحیی ‌عیاش» در سال ۱۹۹۶ و نیز یکی ‌از اعضای شاخه نظامی جنبش فتح به ‌نام «سمیح ملابی» درسال ۲۰۰۰ به ‌وسیله انفجار تلفن‌ همراه آنها، ترور «عماد مغنیه» طی یک عملیات مشترک میان موساد و سیا و نیز ترور تنی ‌چند از دانشمندان هسته‌ای ایران بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ را می‌توان به‌ عنوان نمونه‌هایی از این دست اقدامات تروریستی اسرائیل برشمرد.

به گزارش بی بی سی، موساد سابقه شکست‌های معروفی هم داشته است. یکی از عملیاتی که به یک بحران بزرگ دیپلماتیک برای اسرائیل منجر شد، تلاش این کشور در سال ۱۹۹۷ برای ترور خالد مشعل، رئیس دفتر سیاسی حماس، در اردن با استفاده از سم بود. این ماموریت با دستگیری ماموران اسرائیلی شکست خورد و اسرائیل را ناچار کرد تا پادزهر مورد نیاز را برای نجات جان مشعل تهیه و ارسال کند. در سال ۲۰۰۳، اسرائیل خانه محمود الزهار رهبر حماس را در شهر غزه هدف بمباران قرار داد. الزهار اما از این حمله جان به در برد.

همچنین، در سال ۱۹۵۴، مقامات مصری عملیات جاسوسی اسرائیل به نام عملیات «سوزانا» و مشهور به ماجرای «لاون» را خنثی کردند. در طرحی که خنثی‌ شد، قرار بود بمب‌هایی در تاسیسات آمریکایی و بریتانیایی در مصر نصب شود تا به این وسیله بریتانیا تحت فشار قرار گیرد تا به حضور نظامی خود در کانال سوئز ادامه دهد.