امپراتوری ما کوتوله‌ها

اسکندر، نرون، ناپلئون، فرانکو، هیتلر، استالین، موسولینی و … لیست بلندبالایی از قَدَرقدرت‌ها است که قامت کوتاه مانع درازدستیشان در تاریخ جهان نشد اما این فقط مساله قد و قواره نیست. آلفرد آدلر روانشناس سیاسی از گره فرومایگی در شخصیت‌هایی می‌گوید که آن‌ها را به دیکتاتورهای کوچک و بزرگ مبدل می‌سازد.

ناممان به عنوان متجاوز جنسی بر سر زبان‌ها می‌افتد، ایرادی ندارد با تابلو ۱۲.۵ میلیاردی این‌بار اسممان بعنوان یک رکوردشکن هنری مطرح می‌شود و خدشه‌ناپذیری محبوبیتمان عریان می‌شود.

از دایره تنگ ادبیات این مملکت و ممیزی و … بی‌وقفه می‌نالیم اما واقعیت درونمان غرق حسرت است که چرا قدّ هدایت، جمالزاده و علوی بزرگ نیستیم، پس راهش این است که کیفکش‌های مکتب ادبی‌مان را در جایگاه منشی و راننده آژانس منصوب کرده و آن بقیه را که امکان سر برآوردن دارند سرکوب می‌کنیم.

جرات گردنکشی و نه گفتن به بالادستی‌ها را نداریم، سه‌چهار کارمندی را که آب‌باریکه زندگیشان از زیر دستمان می‌گذرد له می‌کنیم.

حتی اگر آفتابه‌بان سرویس عمومی باشیم، در برابر آفتابه‌ها و مشتریان پراضطرار هم از سودای امپراتوری کوتاه نمی‌آییم.

✍ محمد موسی کاظمی