یک گروه فراموش‌شده برای اولویت واکسیناسیون

کار واکسیناسیون اخیرا کمی سرعت گرفته است. گروه‌هایی به عنوان اولویت‌دار اعلام شدند و واکسیناسیونشان در حال  انجام است؛ گروه‌های مانند راننده‌ها، کارمندان بانک، خبرنگارها، طلاب و… قبلا نیز کادر درمان واکسینه شده بودند. اینکه اولویت‌ها بر چه اساسی است جای بحث دارد، احتمالا قدرت لابی‌گری نهادهای مرتبط در این مورد بی‌تاثیر نیست.

در این میان اوضاع بهزیستی چگونه است؟ بهزیستی طبق اساسنامه‌اش موظف است تا امکانات پیشگیری، درمان و توانبخشی حرفه ای و اجتماعی معلولان را فراهم کند.

هر کسی که آشنایی کمی با کودکانِ دارای نیازهای خاص و فضاهای درمانی داشته باشد می‌داند که ساعت‌های زیادی از زندگی این کودکان و والدینشان در مراکز درمانی می‌گذرد.

در فرایند گفتاردرمانی، کاردرمانی، فیزیوتراپی، آب درمانی و… کودکانِ دارای نیازهای خاص ( فلج مغزی، اوتیسم و…)، آن‌ها در دوران طلایی و جبران‌ناپذیر درمان خود بدون حضور والدینشان نمی‌توانند در مراکز درمانی حاضر شوند.

در واقع همان خطری که متوجه کادر درمان است برای والدین کودکانِ دارای نیاز خاص هم وجود دارد. بهزیستی وظیفه‌اش فراهم آوردنِ شرایط مساعد و مهیای درمان برای معلولان است. سوال اینجا است که مگر چند کودک نیازمند درمان وجود دارد؟ مگر والدینشان چند نفر می‌شوند؟  چرا بهزیستی برای ایمن‌تر کردن زندگی کودکان خاص کاری نمی‌کند؟ آیا قدرت لابی حوزه‌های علمیه بیشتر است؟ آیا طلاب در محیط‌های پرخطرتری از محیط درمان در رفت و آمد هستند؟

بهزیستی موظف است پاسخگوی خانواده‌هایی باشد که درمان فرزندانشان را به دلیل  ترس از آمد و شد در فضاهای درمانی حذف و یا کم کرده‌اند.

بحث درمان کودکان معلول به کنار، مشکل دیگر شروع مدارس ازمهرماه است. در مدارس استثنایی مادر همراه فرزند حضور دارد. معمولا  در سرمای پاییز و زمستان جایی برای انتظار مادران در مدرسه در نظر گرفته می‌شود  تا در صورت نیاز به کمک فرزندشان بروند؛ اتاقی نه چندان بزرگ برای حضور چندین نفر. بهزیستی که از شرایط مدارس استثنایی و نحوه ی حضور مادران در مدرسه خبر دارد چرا نمی‌خواهد برای واکسن زدن به آنها اقدامی بکند؟

✍سیدمهدی آذرموید