در اتاق‌های روان‌درمانی چه می‌گذرد؟

مشکلات روانی در جامعه ما تحت تاثیر فشارهای شدید اقتصادی، شکاف‌های فرهنگی و مدنی و سبک‌های زندگی کنونی از دید بسیاری از ناظران روندی تصاعدی دارد.

بر اساس برخی یافته‌های پیمایش ملی اخیر، تعداد مبتلایان اختلالات روان در کشور به ۲۹ درصد افزایش یافته است.

مشکلات روانی در جامعه در سال‌های اخیر به دنبال وقوع و کشدار شدن اپیدمی رشد چشمگیری داشته است. اردیبهشت‌ماه پارسال بود که مدیرکل مشاوره و امور روانشناختی سازمان بهزیستی بر اساس آمار وزارت بهداشت اظهار داشت حدود ۳۰ درصد افراد جامعه در سال گذشته به نوعی اختلال روانی را تجربه کرده‌اند و این موضوع در افرادی که مبتلا به کرونا بوده یا تجربه کرونا را داشته‌اند معادل ۴۰ درصد بوده است.

در این فضا، روانشناسان و روان‌درمانگر در قامت یک منجی وارد میدان شده و بازاری جدید تولید کرده‌اند؛ بازاری که بسیاری از دکان‌هایش جعلی و تقلبی است مخصوصا آن‌هایی که درگاه فروششان در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام است.

اوایل خردادماه پارسال بود که رئیس سازمان نظام روانشناسی لیست‌هایی را از روانشناس‌نماها و روانشناسان زرد و صفحات مجازی منتشر کرد که بدون هیچ مدرکی از این سازمان و بعضا با مدارکی مانند فوق‌دیپلم مکانیک به «روان‌درمانگری» اشتغال دارند.

با این حال، این روزها «روان‌درمانی» برای بسیاری مهم است و یکی از پُزها و ژست‌های جدید کافه ای و مجامع روشنفکرنما در کنار دکتر تغذیه، داشتن روان‌درمانگر است که به دیگران نیز آن را با آب و تاب توصیه می‌کنند.

شاید به گونه ای بشود گفت که روان‌درمان‌گرها جای بسیاری از افراد معتمد و دوستان را گرفته اند و شاید همین افراد با رفتارهایی بازارساز باعث احساس نیازی چون روان‌درمانی در افراد شده اند اما واقع امر این است که روان درمان‌های بسیاری هستند که در حال آدرس غلط دادن به اجتماع هستند.

انگاره جدید و شایع امروز حذف افراد سمی از پیرامون به جای اصلاح رفتارهای نامناسب اجتماعی است؛ موارد خودخواهانه ای که افراد را در جامعه با آسیب بیشتری مواجه می کند و این افراد موش‌های آزمایشگاهی می‌شوند که در اختیار دانشمندان دیوانه قرار گرفته اند.

در این پیوند، روایت ها از جلسات به اصطلاح درمانی که بعضا در فضای مجازی به چشم می‌خورد جالب است. برخی از روان‌درمانگرها در حال عادی‌سازی امور منفی در جامعه هستند. سوال های متعدد و بی محابا درباره اموری چون روابط جنسی و … بیشتر تلقین بیش از حد چنین نیازی خصوصا به جوانان است؛ تا جایی که روایت ها از برخی از این جلسات نشان می دهد روان درمان ها افراد را با اضافه کردن مشکل جنسی و لاینحل گذاشتن موارد روانی راهی جامعه می کند.

فردی مطرح می کند در جلسه با یک روان‌درمانگر آن قدر از وی سئوال های جنسی بی شرمانه پرسیده و وی با خجالت با آن ها روبرو شده که احساس کرده دچار مشکل دیگری هم هست. به ویژه این که برخی از روان‌درمانگرها در فضای شدیدا باز و گسترده‌ای که در برابر احساسات و عواطف فرد برای وی ایجاد می کنند، وی را تبدیل به فردی می سازند که در جامعه قطعا با توجه به بازخوردهای منفی، بیشتر دچار مشکل می شود.

یکی از موارد اساسی دیگر در کارخانه های روانی امروز نادیده گرفتن اجتماع از سوی روان‌درمانگرها است. جامعه امروز ایران مشکلات روانی جمعی دارد که در اتاق روان‌درمانی‌ها با برجسته‌سازی و تحریک عواطف و امیال مختلف درون افراد دچار آسیب روانی تشدید می شود.

فردگرایی و نادیده گرفتن اتمسفر زندگی افراد و حذف خانواده و دوستان و … که در روند درمانی موثر به نظر می‌آید، بسیار آسیب‌زا است و در این فضا روان‌درمانگرها متاسفانه یک سبک زندگی ماورایی را در حال ترویج به صورت عمیق در ذهن ایرانیان هستند که جامعه را با مشکلات متعددی همراه می کند.

* نوشتارهای ستون مداد مشکی صرفا دربردارنده نظرات نویسنده است و به واسطه تنوع آرا و دیدگاه‌ها انتشار می‌یابد.