در شرایطی که جنگ علاوه بر میدان در حوزه‌های دیپلماتیک و رسانه‌ای نیز بشدت داغ است، احتمال می‌رود درگیری‌های سوریه طولانی شوند و طی روزهای بعد بتوانیم از روی مواضع بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و آشکار شدن مطالباتشان، تصویر بهتری از آینده این منازعات و وزن بازیگران آن به دست آوریم.

به نظر می‌رسد کاهش تنش با ایران از طریق تداوم سیاست «فشار حداکثری» برای کشاندن تهران پای میز مذاکره از یک سو و ترمیم شکاف‌های بین اعراب و اسرائیل پس از «طوفان الاقصی» و بازگرداندنشان به فرایند «صلح ابراهیم» برنامه‌ای است که ترامپ در قبال خاورمیانه دنبال خواهد کرد و به احتمال بالا نتانیاهو در ادامه آتش بس با حزب الله، تن به آتش بس در نوار غزه خواهد داد.

تمایل به بازگشایی مذاکرات با ایران از سوی طرف غربی هم به چشم می‌آید.

با توجه به شرایط سیاسی آمریکا و چیدمان تیم سیاست خارجی که احتمالا در دوره ترامپ زمام امور را به دست خواهند گرفت، مذاکرات پنهان احتمالی به تنهایی راه به جایی نخواهد برد و علاوه بر لابی‌های یهودی، مخالفان سرسختی در کنگره و دولت خواهد داشت.

به نظر می‌رسد همانند دوتوکویل باید از جباریت اکثریت حاکم بر جامعه آمریکایی ترسید زیرا نتیجه اکثریت آرایشان جهانی را تهدید می‌کند!

هر چند سخنگوی دولت چهاردهم در روز پیروزی ترامپ اعلام داشت نتیجه انتخابات آمریکا ارتباط مستقیمی با ما ندارد اما مشخصا دیگر اوضاع برای ایران مانند قبل نخواهد بود

هر چند به صورت سنتی و طی سال‌های اخیر رای اغلب مسلمانان به سبد دموکرات‌ها ریخته شده اما وعده‌های ترامپ برای پایان جنگ در خاورمیانه و بی‌عملی دولت «جو بایدن» نسبت به جنایات اسرائیل در غزه و لبنان، باعث ریزش این آرا شده است.

ای کاش دولت درباره نقش و جایگاه خود در تصمیم‌گیری‌های حساس این روزها که به نوعی سرنوشت کشور را تعیین خواهد کرد، توضیح واضح‌تری به مردم می‌داد

ثبت و انتشار آخرین لحظات زندگی سنوار نشان داد که نه او جاسوس بوده و نه از ترس مرگ مخفی شده بلکه متفاوت با دیگر رهبران شاخه سیاسی، کف میدان جنگ و در نزدیک‌ترین فاصله با اشغالگران صهیونیست حاضر بوده است.

اگر روزی امارات پرونده این جزایر را به شورای امنیت ارجاع دهد، این شورا می‌تواند آن را به دیوان بین المللی دادگستری ارجاع دهد؛ موضوعی که با وتوی چین و روسیه نیز به نظر نمی‌رسد مواجه باشد.