ما معادل ویلا‌، ماشین، مدرک تحصیلی، شغل، ظاهر، فرزندان، ازدواج یا ایل و تبارمان نیستیم. خود، چیزی درون ماست که می‌تواند از کارش اخراج شود، بی‌خانمان شود، عزیزانش بمیرند، در وطنش چون بیگانگان اسیر شود یا از وطنش چون آوارگان و جنگ‌زدگان بگریزد؛ اما شخصیتش را از دست ندهد. اما سر پا بایستد. اما رنج‌هایش را در آغوش بکشد. چرا که این رنج‌ها متعلق به این هسته‌ی قدرتمند است.

«عقده‌سنجی» یا «عقده‌گرایی» در درمان‌روانی که «زیگموند فروید» بنیانگذار دانش روانکاوی روی آن تاکید می‌کرد حالا بیش از پیش در این رشته علمی مورد توجه قرار گرفته است، اما به نظر می‌رسد برخی روانشناسان خصوصا در روانشناسی زرد با ایجاد عقده‌های بیشتر در انسان و انگیزه‌های کاذب، آنان را بیشتر دچار مشکلات روانی و هویتی می‌کنند.