به نظر می‌رسد همانند دوتوکویل باید از جباریت اکثریت حاکم بر جامعه آمریکایی ترسید زیرا نتیجه اکثریت آرایشان جهانی را تهدید می‌کند!

برخی معتقدند به همان ترتیب که نزد خدا هیچ چیز ناممکن نیست، برای فرد دیندار حقیقی هم هیچ چیز از جمله شناخت خود، ناممکن نیست

انتخاب اغلب ما بستگی به این دارد که عضو کدام گروه هستیم، کدام شبکه‌ی خبری را طی چند سال اخیر دنبال کرده‌‌ایم و چه کسانی تحریک و تحقیرمان کرده‌اند. نه برآیند کتاب‌هایی که خوانده‌ایم یا تحقیقاتی که پیرامون مساله به شکل داده‌های آماری کسب کرده‌ایم.

میانسال‌های هوشمند به سراغ کمدهای قدیمی می‌روند و آنها را از هرآنچه مخل نو شدن است خالی می‌کنند.

همه‌‌ی ما در هر جایگاهی مدام در حال ارزش‌گذاری بر فعالیتها و رویدادها هستیم تا وضعیت امن‌تر و کارآمد‌تر را انتخاب کنیم.

ولیعهد قاجاری که خود را مانند موج های خشمگین دریا که در برابر صخره های استوار خُرد می‌شوند، مقهور می‌دید و تمام کوشش ها و دلاوری‌هایش در برابر سپاه فلانژ روس‌ها شکست خورده بود، پریشان و مبهوت در پی یافتن پاسخ برای آن چیزی بود که مملکتش را از این فلاکت و بدبختی نجات دهد.

مردم با یک شهروند ستم دیده بیشتر همذات پنداری می‌کنند، جلو چشم‌شان است و عواطف‌شان را بر می‌انگیزد، اما آن صد و چهل هزار میلیارد تومان واقعا چقدر است؟ برای کارمندی با ده پانزده میلیون حقوق تصور صفرهای این رقم سبب رگ به رگ شدن مغز و اعصابش می‌شود. پس ترجیح می‌دهد اکت اجتماعی‌اش را با پخش کردن کلیپ «صادق بوقی» انجام بدهد.

اگر راهی را بروی که همیشه رفته‌ای، به همان جایی می‌رسی که همیشه رسیده‌ای. اما یافتن مسیرهای جدید، الزاما نیازمند نگرش‌های تازه است که رنج ساختن‌ و پروراندن‌شان را روشنفکران واقعی متحمل می‌شوند.

این خشونت، پیش و بیش از آن که مبتنی بر ملاحظات نظامی و امنیتی باشد مبتنی بر تصویر و تصوری است که در تفسیرهای تورات تحریف شده از «دیگری» ترسیم شده است.

بیرون خزیدن از این نظام که همه مولفه‌های قدرتش دست کشورهای جهان اول است، کار ساده‌ای نیست