برشی از واقعیات آمریکا در رقابت‌های سری

جامعه اطلاعاتی آمریکا تا امروز اقدامات مهمی برای انطباق خود با تغییرات سریع در حوزه تکنولوژی انجام داده است.

در سال ۲۰۱۵ پس‌ازآن که مدیر وقت سازمان سیا «جان برنان» مرکز جدیدی با تمرکز بر نوآوری دیجیتال و اصلاح ساختار سازمان سیا ایجاد کرد تا حد زیادی موفق شد متخصصان دیجیتال و افسران متخصص در حوزه اطلاعات منابع آزاد را برای کمک به مجموعه ها و تحلیلگران سنتی سازمان سیا جذب کند.

«آژانس ملی اطلاعات مکانی» ابتکار استفاده از هوش مصنوعی برای تسریع و بهبود تجزیه‌وتحلیل تصاویر را آغاز کرد. سازمان سیا، آژانس امنیت ملی و سایر نهادهای اطلاعاتی با اتصال به سیستم ذخیره داده های ابری محیط همجوشی داده های بزرگ ایجاد کرده اند که تحلیلگران را قادر ساخته مقادیر زیادی داده را سریع تر و مؤثرتر تحلیل کنند. ضمن اینکه انبوهی دیگر از اقدامات صورت گرفته همچنان به‌صورت طبقه‌بندی‌شده باقی مانده است.

موارد فوق برای آمریکایی‌ها تا حد زیادی اطمینان‌بخش و امیدوارکننده است اما اقدامات یک‌جانبه کافی نخواهد بود. جامعه اطلاعاتی به یک استراتژی جامع برای بازیابی و حفظ مزیت اطلاعاتی-جاسوسی کشور در این دوره جدید فنآورانه نیاز دارد.

استراتژی اطلاعات ملی که در سال ۲۰۱۹ تنظیم شده برای رسیدن به این هدف لحنی رضایتبخش از اقدامات صورت گرفته دارد و با توصیه های مبهم در خصوص افزایش یکپارچگی و هماهنگی خواستار افزایش شفافیت هم‌زمان با تشدید تدابیر برای حفاظت از اطلاعات ملی شده که سنخیتی با این وضعیت ندارد؛ متنی که فاقد نوآوری و تحول نسبت به گذشته است.

از دید متخصصان جدید حوزه امنیت در آمریکا، یک استراتژی ملی اطلاعاتی برای عصر فنآورانه جدید باید با شناسایی نقاط قوت آمریکا و بررسی نحوه بهره برداری از داشته ها جهت رسیدن به یک مزیت بلند آغاز شود. بیشتر بحث های سیاست خارجی امروز بر نقاط ضعف آمریکا متمرکزند و تصویری از کشور ارائه می دهد که با دیدگاه مستبدین بیرحم، منزوی و آسیب پذیر همسو قرار دارد. یک استراتژی اطلاعاتی جدید باید آغازگر شروعی تازه باشد. به‌جای تسلیم شدن در برابر خواست کشورهای استبدادی نقطه شروع باید شناخت دارایی و توان واقعی آمریکا و استفاده از این توانایی برای جبران آسیب‌پذیری‌ها باشد.

ایالات متحده در تعدادی از جبهه ها از رقبای خود پیش است. مجموعه گسترده ای از اتحادها از جمله مشارکت اطلاعاتی «پنج چشم» با استرالیا، کانادا، نیوزلند و انگلستان، دامنه و توانایی جهانی ایالات‌متحده را گسترش داده است.

یک جمعیت متنوع از نظر قومی به طور طبیعی در جمع آوری انسانی اطلاعات در سراسر جهان نقش مهمی دارد. جامعه باز و ارزش های دموکراتیک آمریکا مدت‌ها است که جریان آزاد ایده ها را تشویق می کند و این وضعیت به اقناع ملت ها و افراد خارجی برای پیوستن به اهداف مدنظر کمک می کند. اپیستمه کلی آمریکا به‌عنوان محلی که همچنان از تولد فنآوری نوین حمایت می کند دارای اعتبار بالایی است.

بااین‌حال استفاده از این نقطه قوت نیازمند همکاری گسترده جامعه اطلاعاتی با شرکت های فنآورانه، جامعه مدنی و دانشگاه ها است. یک کمیسیون با روبان آبی اگر توسط کنگره ایجاد و نظارت شود می‌تواند این تغییرات را مدیریت و هدایت سازد. پیش بینی اینکه این فرایند چه منطق و ابتکاراتی همراه داشته باشد غیرممکن است، اما چندین زمینه تمرکز مشخص و مهم وجود دارد.

در قامت جبهه بندی سازمانی، اطلاعات منابع آزاد شایسته برخورداری از یک آژانس مستقل است. در حال حاضر مجموعه مرتبط با جمع آوری اطلاعات آزاد از طریق مفسرین سازمان سیا انجام می شود، اما این دقیقاً شبیه نگه‌داشتن نیروی هوایی در ارتش است و انتظار انجام این مأموریت در سازمان بوروکراتیکی که اولویت های متفاوتی دارد بیهوده خواهد بود.

اسرار (Secrets) هنوز هم در سازمان سیا بر همه امور برتری دارد و اطلاعات منابع آزاد با همه اهمیت در سال های اخیر همچنان در جایگاه دوم است. اطلاعات منابع آزاد تا زمانی که در داخل سازمان سیا یا هر آژانس دیگر باشد هرگز به‌صورت شایانی مورد توجه نخواهد گرفت و بودجه لازم برای آن تأمین نخواهد شد.

تقویت سرمایه انسانی نیز به همان اندازه ضروری خواهد بود. سیستم استخدام فعلی آژانس های اطلاعاتی برای زمانی متفاوت طراحی شده اند، زمانی که افسران اطلاعات کل شغل خود را در سازمان های دولتی سپری می کردند.

امروز در برخی آژانس ها کارمندان درجه یک بسیاری پس از تنها چند سال خدمت از سازمان ها خارج می شوند و تخصص و مهارت خود را نیز می برند و هرگز برنمی‌گردند. علاوه براین به دلیل روند کند و بوروکراتیک استخدامی بسیاری از افراد حتی نمی توانند به آژانس های اطلاعاتی راه یابند. باید توجه شود که جذب و نگهداری متخصصین فنی دشواری های خاص خود را دارد. آژانس های اطلاعاتی باید سفیران بیشتری تربیت کنند (ورای سفیران دائمی)، این فنآوران جوان با ورود به دولت و نهادهای خصوصی می توانند به بهبود روابط، درک و اعتماد متقابل صنعت و جامعه اطلاعاتی کمک کنند.

ایجاد ارتباط مستحکم بین صنعت فنآوری و جامعه اطلاعاتی یک ضرورت مرتبط با امنیت ملی است. برای شرکت های بزرگ فن آوری مانند اپل، فیس‌بوک، گوگل و دیگران افشاء برنامه های نظارتی به‌مانند اقدامی که ادوارد اسنودن پیمانکار سابق دفاعی در سال ۲۰۱۳ انجام داد ضربه ای عمیق به اعتماد متقابل طرفین بود. توئیتر به دلیل نگرانی از نحوه استفاده از اطلاعات و داده هایش با آژانس های اطلاعاتی آمریکا ارتباط خوبی ندارد. مدیران ارشد دو شرکت بزرگ فن آوری (فیس‌بوک و گوگل) نیز اعلام کرده‌اند، آژانس های اطلاعاتی آمریکا درست به‌مانند عوامل دولت چین دشمن هستند و باید از سیستم‌عامل آن‌ها دور باشند.

جامعه اطلاعاتی به نوبه خود بیش‌ازپیش نگران تمایل شرکت های فن آورانه برای فروش محصولات و خدمت خود به مشتریان‌اند که اصول دموکراتیک یا منافع ملی آمریکا را رعایت نمی کنند.

گوگل که از پیچیده ترین قابلیت هوش مصنوعی در جهان برخوردار است اعلام کرده در هیچ پروژه ای که قابلیت تسلیحاتی داشته باشد با پنتاگون همکاری نخواهد کرد؛ با این‌وجود این شرکت مشغول کمک به دولت چین برای ایجاد سانسور بهتر در موتورهای جستجو است. یا اینکه پروژه یادگیری بسیار عمیق روسیه موسوم به (iPavlov) از سخت‌افزار شرکت فوق تخصصی تولید تراشه شهر کالیفرنیا موسوم به (NVIDIA) استفاده می کند. معاون توسعه تجاری این شرکت خبر فوق را تأیید و علناً گفته است: «ما تراشه های خود را به همه می فروشیم.» مدیریت و نحوه برخورد با انگیزه تجاری شرکت ها، حفظ حریم خصوصی و منافع ملی نیازمند رابطه کاری بهتر جامعه اطلاعاتی با «سیلیکون ولی» است.

منبع: فارن افیرز