واقعیاتی درباره بزرگترین انجمن مخفی جهان

حزب کمونیست چین (سی‌پی‌سی) از دید میلیون‌ها نفر به خصوص در کشورهای غربی «بزرگ‌ترین انجمن مخفی جهان» است. سیستم بسته تصمیم‌گیری این حزب به غیر از دوره‌های کوتاهی در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ که به صورت نسبی باز بود، برای بیش از نیم قرن معماهای غیرقابل حلی را برای تحلیلگران اطلاعاتی غربی ایجاد کرده است.

به گزارش ایران مامن، این مشکل اساسی سازمان‌های اطلاعاتی غربی، به واسطه رهبری یک دهه‌ای «شی جین پینگ» که طی آن اقدامات ضد جاسوسی دقیق، چین را به یک هدف اطلاعاتی سخت تبدیل کرده شدیدتر هم شده است. با این حال از دید دو کارشناس غربی حوزه مسائل اطلاعاتی-امنیتی هنوز هم می‌توان با اتخاذ رویکرد درست، اطلاعات قابل اجرا در مورد چین را جمع‌آوری و تحلیل کرد. این دو کارشناس با نام‌های «بیورنار اسوردروپ تایگسون» (Sverdrup-Thygeson) و «استیگ استنسلی»(Stenslie) در مقاله‌ای خطوط اصلی این فرایند را تشریح کرده‌اند. در این گزارش تلاش شده تا ابعاد اصلی استدلال‌های این کارشناسان منعکس شود.

اسوردروپ تایگسون متخصص چین و پژوهشگر ارشد در موسسه امور بین‌الملل نروژ است. استیگ استنسلی هم مدیر تحقیقات و رئیس مرکز مطالعات اطلاعاتی در دانشکده اطلاعات دفاعی این کشور شمال اروپا است. این دو نویسنده پیش از هر چیز بر این باورند که معمای اطلاعاتی چین چیز جدیدی نیست. در واقع، متخصصان اطلاعاتی متمرکز بر چین مدت‌ها است که در ذیل عنوان «پکن‌شناسی» در حال انجام تحقیقات متعدد هستند.

تصویر لحظه اخراج  هو جین تائو رئیس جمهور سابق چین از جلسه کنگره حزب کمونیست در اواخر مهرماه امسال

از دید این دو کارشناس مسائل امنیتی-اطلاعاتی مانند همه رژیم‌های بوروکراتیک، نظام سیاسی چین مقادیر زیادی اطلاعات رسمی را در قالب اسناد عمومی، سخنرانی‌ها و بیانیه‌های مجاز حزب کمونیست چین تولید می‌کند. چنین منابعی شامل نسخه‌های روزانه People’s Daily (ارگان رسمی رسانه‌ای سی‌پی‌سی) و ارتش آزادی‌بخش خلق است.

با توجه به محدودیت‌های اطلاعاتی فزاینده اعمال شده توسط رژیم شی بر محافل سیاسی نخبه چینی، بررسی منابعی مانند این‌ها کاملاً ضروری هستند. علاوه بر این، نویسندگان ادعا می‌کنند، می‌توان آن‌ها را به طور موثر برای اهداف تجزیه‌وتحلیل اطلاعات با استفاده از ابزارهای جدید علوم اجتماعی مورد استفاده قرار داد. از جمله این موارد، متن‌کاوی پیشرفته است که می‌تواند الگوهای اطلاعاتی را در حجم زیادی از داده‌های متنی کشف کند.

برای مؤثر بودن، چنین رویکردی نیازمند تحلیل‌گرانی است که نه تنها به زبان ماندارین، بلکه به زبان چینی رسمی، تسلط داشته باشند. یعنی تاکید بر استفاده از روش‌های زبانی خاص که اسناد سیاسی رسمی جمهوری خلق چین را از چینی روزمره جدا می‌کند.

حزب حاکم کمونیست چین، هدایت دومین قدرت اقتصادی بزرگ جهان را بر عهده دارد. این جنبش که یک قرن پیش به عنوان یک جنبش زیرزمینی مارکسیستی غیرقانونی در شانگهای تأسیس شد، متعاقباً با کنترل دقیق اطلاعات، نظارت و پاکسازی مخالفان تعریف شد. این حزب ادعا می‌کند ۹۵.۱ میلیون عضو دارد، اما فهرست کاملی از اسامی علنی وجود ندارد. ثبت‌نام در این حزب چندان کار ساده‌‌ای نیست و با یک فرآیند درخواست دو ساله دقیق که متکی به نامزدهایی است که سابقه شخصی بی عیب و نقص دارند، انجام می‌پذیرد.

این حزب پس از حزب بهاراتیا جاناتا در زمان نخست‌وزیر هند «نارندرا مودی» که ۱۸۰ میلیون عضو دارد، دومین حزب بزرگ سیاسی در جهان است. از آخرین ارقام منتشر شده توسط دپارتمان سازمان حزب ‌کمونیستی ‌چین، تنها ۶.۵ میلیون نفر کارگر و ۲۵.۸ میلیون کارگر کشاورزی در مقایسه با اکثریت ۴۱ میلیون متخصص یقه‌سفید و ۱۹ میلیون کادر بازنشسته هستند.

«وو کیانگ» تحلیلگر سیاسی مستقر در پکن، در این باره می‌گوید : در کنفرانس‌های بالاترین سطح نمایندگان احزاب، می‌توانیم ببینیم که این حزب صرفاً یک حزب سیاسی است که از طبقه بوروکرات تشکیل شده است. بودجه سازمان حزب ‌کمونیستی ‌چین علنی نمی‌شود، درحالی‌که ثروت شخصی رهبران آن موضوع بسیار حساسی است. اعضای این حزب تا دو درصد از درآمد خود را به خزانه حزب کمک می‌کنند.

در سال ۲۰۱۶، یک مجله رسمی گزارش داد که میزان کل مشارکت در سال گذشته ۷.۰۸ میلیارد یوان (۱ میلیارد دلار) بوده است. اما سهم اعضا تنها بخش کوچکی از درآمد آن است. «ژان پیر کابستان» از دانشگاه باپتیست هنگ‌کنگ گفته که این حزب در راس یک امپراتوری مالی قرار دارد و به طور مستقیم شرکت‌ها، هتل‌ها و کارخانه‌ها را مدیریت می‌کند. در همین حال، حقوق و مزایای رهبران این حزب همچنان یک جعبه سیاه است و اطلاعاتی از آن در دسترس نیست. چندین رسانه خارجی به دلیل گزارش در مورد ثروت‌های هنگفت و غیرقانونی که رهبران چین و خانواده‌های آن‌ها از طریق سرمایه‌گذاری‌های پرسود به دست آورده‌اند، که اغلب در بهشت‌های مالیاتی یا ساختارهای مالی پیچیده با مالکیت مبهم نگهداری می‌شوند، متحمل مجازات شده‌اند.

تحقیقات «بلومبرگ» در سال ۲۰۱۲ تخمین زد که بستگان نزدیک رئیس‌جمهور شی جین پینگ دارایی هایی به ارزش میلیاردها یوان دارند. در همین حال، اکثر محققان خارجی تخمین می‌زنند که بین ۴۰ تا ۷۰ میلیون نفر در چین از زمان به قدرت رسیدن این حزب در سال ۱۹۴۹ در نتیجه سیاست‌های این حزب جان خود را از دست داده‌اند. این‌ها شامل پاک‌سازی‌های داخلی متعدد، جهش بزرگ به جلو(سیاست اقتصادی فاجعه‌بار مائو تسه تونگ که منجر به مرگ ده ها میلیون نفر از گرسنگی شد) سرکوب در تبت، انقلاب فرهنگی و سرکوب میدان تیان آن من در سال ۱۹۸۹ می‌شود.

چین بارها با اتهام برداشتن اجباری اعضای بدن زندانیان، و به ویژه اعضای جنبش معنوی ممنوعه فالون گونگ روبرو شده است. اتهاماتی که پکن همواره قاطعانه آن‌ها را رد کرده است. گروه‌های حقوق بشر می‌گویند که تخمین زده می‌شود که یک میلیون اویغور و سایر اقلیت ها در سین کیانگ علاوه بر عقیم‌سازی تحمیلی و کار اجباری به اردوگاه‌های بازداشتی (که پکن می‌گوید برای ریشه‌کن کردن افراط‌گرایی اسلامی است) فرستاده شده‌اند. علاوه بر این‌ها صدها هزار فعال، وکلا و مدافع حقوق طی سال‌ها کشته یا بازداشت شده‌اند.

شی جین پینگ در بیستمین کنگره ملی حزب کمونیست سنت شکنی و دوره رهبری خود را پس از یک دهه محددا تمدید کرد

در دوران شی، فضا برای جامعه مدنی تنگ‌تر شده است. بیش از یک‌میلیون نفر از مقامات تحت سرکوب فساد او مجازات شده‌اند، اگرچه منتقدان می‌گویند که این کمپین به عنوان پوششی برای پاک‌سازی رقبای سیاسی نیز عمل کرده است. سرکوب سال ۲۰۱۵ صدها وکیل و فعال حقوق بشر را گرد هم جمع‌آوری کرد، درحالی‌که در هنگ‌کنگ، ده‌ها تن بر اساس قانون امنیت ملی گسترده‌ای که هر چیزی را که براندازی تلقی شود جرم می‌داند، متهم شده‌اند. جلسات این حزب شامل یک کنگره پنج ساله است.

جلسات سطح بالای کمیته مرکزی ۲۰۰ نفره و همچنین جلسات دفتر سیاسی، کابینه داخلی، پشت درهای بسته برگزار می‌شود. و تلویزیون دولتی معمولاً بعداً بازخوانی رسمی تأیید شده را پخش می‌کند و مناظره‌ها، در صورت وجود، علنی نمی‌شوند. پنهان کردن تنش‌های داخلی به حزب کمونیستی چین اجازه می‌دهد تا نمای فولادینی را به دشمنان خود و چین ارائه کند. و این طبیعت درهای بسته آن را به بزرگ‌ترین تشکیلات مخفی جهان تبدیل کرده است.