از اپوزسیون‌ فقط یدونه «ر» داره!

برگرداندن خانواده «علی دایی» از پرواز دوبی به کیش خبری بود که واکنش‌ و بازتاب‌های زیادی پیدا کرد.

همزمان با ادعای «تسنیم» مبنی بر اینکه مقصد همسر و فرزند دایی آمریکا بوده، رسانه‌ها به نقل از مرکز رسانه قوه قضاییه نوشتند: در پی ممانعت نسبت به خروج همسر و دختر علی دایی از کشور، پیگیری‌ها حاکی از آن است در پی اقدامات اخیر خانواده علی دایی «صاحب یک گالری بزرگ طلا و جواهر» در همراهی با گروه‌های ضد انقلاب و اغتشاشگران و دعوت به اعتصاب، همسر علی دایی متعهد شده بود قبل از قصد خروج از کشور نهادهای ذیربط را از تصمیم خود مطلع کند.

بعد از آن بود که دایی با نشان دادن بلیت رفت و برگشت خانواده‌اش به امارات، ادعای تسنیم را رد کرد و همچنین «میزان» نوشت: مرکز رسانه قوه قضائیه هیچ اطلاعیه‌ای در خصوص دلایل ممنوع الخروجی خانواده علی دایی صادر نکرده است.

به گزارش ایران مامن، کش و قوس‌های اخیر درباره ممنوع‌الخروجی علی دایی باعث طرح گمانه‌های مختلفی درباره نگاه حاکمیت به این چهره شاخص ورزشی شده به خصوص اینکه بسیاری از سیاسیون در روزهای اوج ناآرامی‌ها یعنی مهرماه گذشته از دایی خواستند تا مستندات خود درباره کشته شدن دانش‌آموز اردبیلی را ارائه کند.

آنچه در فضای مجازی مطرح شده این است که دایی به دلایلی چون شهرت نزد مردم و مجامع بین‌المللی، همچنین مقبولیت در مناطق ترک‌‌زبان شمال غرب کشور، اشتهار به انجام اقدامات خیریه و عام‌المنفعه و نیز داشتن تحصیلات عالیه که او را از افرادی مانند «علی کریمی» و … متمایز می‌سازد می‌تواند تبدیل به چهره‌ای اپوزسیون شود.

از این منظر، دایی این قابلیت را دارد که پس از دستیابی به بزرگترین افتخارات فوتبالی، مانند «عمران خان» کریکت‌باز که در پاکستان نخست وزیر شد یا «ژرژ وه‌آ» بازیکنان سابق آث میلان که به ریاست جمهوری لیبریا رسید، جامه یک سیاستمدار را بر تن کند.

دایی اما بارها ورود به سیاست را رد کرده از جمله مهرماه پارسال در مصاحبه با مجله GQ خاورمیانه اظهار داشت هرگز سیاستمدار نخواهم شد اما صدای مردمم خواهم ماند.

دایی در خاطر بسیاری همان بازیکنی است که با جاه‌طلبی و با هدف افزایش گل‌های ملی، بازنشستگی خود را سال‌ها در تیم ملی فوتبال به تاخیر انداخت و باعث دودستگی در این تیم شد، بارها به همراه برادرانش روی نیمکت تیم‌های مختلف دست به حاشیه‌سازی زد، هنوز لکنت زبان و ببخشید ببخشید گفتن‌های پیاپی‌اش ادامه دارد و در برابر انتقاد یا شوخی‌ طرفدارانش زود عصبی می‌شود اما با همه این‌ها او اسطوره‌ای تکرار نشدنی است.

از میان فوتبالی‌های ایرانی کسی به اندازه او در جهان شناخته‌شده نیست؛ کسی که در مقام سرمربی وقت تیم ملی از ورود رئیس‌جمهور به رختکن جلوگیری می‌کند و نشان داده زیر بار زورِ کسی نمی‌رود چه «محمد مایلی کهن» سرمربی نسل طلایی باشد چه «محمود احمدی نژاد».

همه این‌ها چه به دلیل شهرت جهانی‌اش باشد چه مکنت بی‌حساب و کتابش، او را از بسیاری از چهره‌های ورزشی، هنری، فرهنگی و … جدا کرده است. به همین خاطر امکان تبدیل او به یک اپوزسیون از منظری کاملا سیاسی و امنیتی نگرانی‌ساز هم هست.

توئیت امیررضا خادم درباره علی دایی

با این حال، آنچه نگران‌کننده‌تر است تصویرسازی از این دست سرمایه‌های تکرارنشدنی ملی به عنوان اغتشاشگر، غیرخودی، تحت تاثیر تبلیغات بیگانه و … نهایتا تاراندنِ او است.

آنچه در مورد چهره‌ای مانند علی دایی به چشم نیامده این که او یک «ر» اساسی دارد و آن هم «راستگویی» است. دایی نه بوقچی ایران‌اینترنشنال که هم‌نوای بسیاری از مردم است؛ با این که اوضاع و احوالش با اکثریت قریب به اتفاق همین مردم بسیار تفاوت دارد. به همین خاطر باید او را نه یک اپوزسیون بلکه سوپرسلبریتی با تمام ویژگی‌های خاص خودش دید و پذیرفت.