ناکامی ترامپ در شورای امنیت و احتمالات مکانیسم ماشه

قطعنامه پیشنهادی آمریکا برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی که از  عصر پنج‌شنبه به مدت ۲۴ ساعت رای گیری شد، با ۱۱ رأی ممتنع، ۲ رأی موافق و ۲ رأی مخالف به تصویب نرسید. این قطعنامه که برای تصویب نیازمند ۹ رای موافق اعضا و عدم مخالفت ۵ عضو دائم شورای امنیت بود، تنها دو رای موافق کسب کرد و با رای مخالف روسیه و چین همراه شد.

به موجب قطعنامه ۲۲۳۱ که متعاقب برجام به تصویب شورای امنیت رسید، ممنوعیت تسلیحاتی ایران پس از ۱۳ سال در ۲۷ مهرماه امسال به پایان می‌رسد. از این رو، آمریکایی‌ها ابتدا قطعنامه بسیار سختگیرانه‌ای متشکل از ۱۵ بند مقدماتی و ۳۵ بند عملیاتی ارائه دادند. با مشخص شدن مخالفت جدی کشورها با این قطعنامه که به نوعی اعلام جنگ با ایران محسوب می‌شد، آمریکایی‌ها روز سه‌شنبه قطعنامه خود را اصلاح کردند و به ۲ بند مقدماتی و ۲ بند عملیاتی محدود ساختند که در نهایت در رای گیری با شکست مواجه شد.

تهدیدی به نام مکانیزم ماشه

با عبور از مانع تحریم تسلیحاتی الان نوبت به بحث راه اندازی مکانیزم ماشه رسیده است. آمریکایی‌ها پس از ناکامی در فشار حداکثری و کشاندن ایران پای میز مذاکره الان به دنبال فشار و انگشت گذاشتن روی برجام هستند تا طرف‌های برجام را به مذاکره مجدد و کشاندن تهران پای میز مجاب کند. دونالد ترامپ تصور می‌کرد که با خروج آمریکا از برجام و اعمال تحریم‌ها، ایران تسلیم شده و با واشنگتن تماس خواهد گرفت. ایران نه تنها با ترامپ تماس نگرفت، بلکه در روزهای منتهی به انتخابات ریاست جمهوری ترامپ وضعیت نامطلوبی را پیدا کرده و در به در به دنبال کارت بازی برای انتخابات می‌گردد.

به نظر می‌رسد رئیس جمهور آمریکا با آگاهی از حساسیت اعضای باقیمانده برجام، بحث مکانیزم ماشه را مطرح کرده است، تا آنها هم برای گفتگو و حفظ توافق به تکاپو بیفتند. تلاش‌های آلمانی‌ها و روس‌ها در این زمینه حاکی از این نکته است.

آمریکا در وهله اول ترجیح می‌دهد که قبل از اینکه بلبشویی در شورای امنیت به پا شود، میز گفتگو چیده شود. اما اگر به این هدف نرسد، احتمال آن می رود که برای تحقق مکانیزم ماشه به کار خود ادامه دهد. در نهایت هدف دولت آمریکا ضدبرجامی نیست، چه بسا که می‌توانستند اگر قصد نابودی برجام را دارند از همان ابتدا و در زمان خروج از توافق در بهار سال ۹۷ مکانیزم ماشه را عملی کنند.

تشنه مذاکره

اما الان بحث فشار برای مذاکره است که خود را در قامت مکانیزم ماشه نشان می‌دهد. آمریکا هم در گذشته برجام را به عنوان سکوی فشار بر ایران دیده است؛ تا از آن مجرا برنامه هسته‌ای ایران را مهار کند و اقتصاد آن را به گروگان گیرد؛ و هم الان آن را به عنوان سکوی فشار جدید می‌بیند؛ تا از طریق تهدید به فروپاشی آن طرف‌های مختلف را پای میز بکشاند. به طور خلاصه، ترامپ به مکانیزم ماشه در اصل به عنوان مکانیزم مذاکره می‌نگرد.

نکته مشترک در همه این فراز و نشیب‌ها آن است که سیاست درست ایران در اتخاذ رویکرد مقاومت فعال و برداشتن گام‌های لازم در این راستا در مقابله با رویکرد فشارحداکثری، آمریکا و دولت ترامپ را به بن‌بست کشانده و ادامه این روند با گام‌هایی متکی بر فاکتورهای قدرت ایران می‌تواند شرایط را در نهایت به نفع حفظ حقوق ملت ایران تغییر دهد.