تاریخ انتشار : شنبه 16 تیر 1403 - 15:59
کد خبر : 20968

پیروزی ناپلئونی اما بزرگ

پیروزی ناپلئونی اما بزرگ
نتایج انتخابات اخیر هر چند نخواهد توانست اوضاع را برای خانواده‌های داغدار و آسیب‌دیده حوادث آبان ۹۸ و پاییز ۱۴۰۱ به حالت قبل برگرداند و زخمشان را التیام بخشد اما به هر حال تاثیر انکارناپذیری در ترمیم سرمایه‌های اجتماعی نظام خواهد داشت.

انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم در مرحله دوم برخلاف سال ۸۴ یعنی تنها باری که انتخابات دومرحله‌ای شده بود، با رشد مشارکت همراه شد و «مسعود پزشکیان» نامزد اصلاح‌طلب‌ها توانست با ۱۶ میلیون و ۳۸۴ هزار و ۴۰۳ رای در مقابل ‏ ۱۳ میلیون و ۵۳۸ هزار و ۱۷۹ رای «سعید جلیلی» به پیروزی برسد تا کلید پاستور را پس از تنفیذ و تحلیف از «محمد مخبر» کفیل ریاست جمهوری تحویل بگیرد.

 

این انتخابات در شرایطی برگزار شد که در دور نخست آن، نظام سیاسی شاهد کمترین میزان مشارکت از ابتدای تاریخ جمهوری اسلامی به میزان ۳۹.۹ درصد بود.

 

پیش از آن، انتخابات مجلس دوازدهم در اسفندماه ۱۴۰۲ در افت مشارکت و حضور تنها ۲۵میلیون رای‌دهنده پای صندوق‌ها رکوردشکنی کرده بود تا نرخ ۴۱ درصدی در آن رقم بخورد.

 

دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری چهاردهم اما وضعیت مشارکت نسبت به دوره سیزدهم در سال ۱۴۰۰ را نیز به اندازه یک درصد بهبود بخشید و عدد ۴۹.۸ مشارکت صاحبان حق رای نشان داد رقابت‌های انتخاباتی یک هفته اخیر نزدیک به ۱۰ درصد واجدین شرایط را مجاب به آمدن به حوزه‌های رای‌گیری کرده است.

 

به عبارتی رسیدن میزان رای‌دهندگان به حدود ۳۰.۵ میلیون یعنی ۶ میلیون نفر قانع شدند تا به هر دلیلی تردیدهای خود را نسبت به دور قبل کنار بگذارند و رای بدهند.

 

در این شرایط و با وجود اینکه باز هم رقم مشارکت به ۵۰ درصد نرسید اما بسیاری وقایع اخیر را به چشم یک رفراندوم برای تایید مردمی مجدد نظام جمهوری اسلامی تلقی می‌کنند.

 

علاوه بر دریافت رای از نیمی از رای‌دهندگان، بازگشت بخش مهمی از نیروهای مطرود به عرصه سیاست و حکومت، نظام جمهوری اسلامی را از دید اغلب ناظران در جایگاه برنده بزرگ وقایع اخیر قرار می‌دهد.

 

مرتبط:

 با پزشکیان به کجا می‌رویم؟ با جلیلی به کدام سو؟ با شاخ گاو طرف شویم یا …؟

 سراشیبی مشارکت از سال ۵۸ تا امروز

 نیم‌نگاه رای‌دهنده‌های ایرانی به مناظرات انتخاباتی آمریکا

 

پس از انتخابات حداقلی مجلس دوازدهم، خودداری چهره‌ای مانند «سیدمحمد خاتمی» از رای دادن نشانه آشکاری بود برای بروز انشقاق میان حاکمیت و نیروهایی که سال‌ها بیشترین سابقه و نقش را در حوزه اجرایی حکمرانی داشتند.

 

یک سال و نیم بعد از بروز التهابات پاییزی سال ۱۴۰۱، خاتمی که به دلیل رای دادن در هر شرایطی مورد سرزنش بسیاری قرار می‌گرفت، حتی از صندوق‌های رای هم عبور کرد و در ایام انتخابات مجلس اظهار داشت: در انتخابات امسال، این بار تصمیم گرفتم که اگر نمی‌توانم کاری برای مردم بکنم همراه و همنوا با خیل ناراضیانی باشم که در عمق وجودشان بر این باورند که اگر راه نجاتی باشد راه اصلاح امور است.

 

 

رای‌آوری نامزد اصلاح‌طلبان در یک سوی دوقطبی مذاکره بر سر تحریم‌ها، به احتمال زیاد شرایطی شبیه یکی دو سال منتهی به انعقاد برجام (تیرماه ۹۴) را پدید خواهد آورد تا امیدها به کاهش وزن تحریم‌ها روی ایران و نیز فشار شدید بر اقتصاد کلان و معیشت خانوارها افزایش یابد.

 

از سوی دیگر، نتایج انتخابات اخیر هر چند نخواهد توانست اوضاع را برای خانواده‌های داغدار و آسیب‌دیده حوادث آبان ۹۸ و پاییز ۱۴۰۱ به حالت قبل برگرداند و زخمشان را التیام بخشد اما به هر حال تاثیر انکارناپذیری در ترمیم سرمایه‌های اجتماعی نظام خواهد داشت.

 

به همین خاطر نارضایتی رسانه‌ها و چهره‌های اپوزیسیون جمهوری اسلامی از مجموعه وقایع اخیر طبیعی به نظر می‌رسد خصوصا که پس از حوادث سال ۱۴۰۱ به رغم اختلافات شدید میان جریانات اپوزیسیون از لیبرال‌-جمهوری‌خواه‌ها گرفته تا سلطنت‌طلبان، امیدواری زیادی نزد این جریانات برای اضمحلال جمهوری اسلامی تصویر و ترسیم می‌شد.

 

در همین ارتباط و پس از اعلام نتایج انتخابات در رسانه‌ای چون «ایران اینترنشنال» گزاره‌هایی مانند «مهندسی انتخابات» و «تقلب» به صورت پیش‌فرض اخبار و تحلیل‌ها قرار می‌گیرد و به عنوان مثال تحلیلگر این شبکه عنوان می‌دارد: آمار رسمی میزان مشارکت در دور دوم انتخابات با آمار واقعی همخوانی ندارد و مطمئنا به این اعداد اضافه شده؛ زیرا نه با مشاهدات میدانی تطابق دارد و نه با الگوی توزیع آرا.

 

در رسانه‌ای مانند «بی بی سی فارسی» هم تحلیلگر سیاسی این شبکه عنوان داشته صلاحیت مسعود پزشکیان توسط شورای نگهبان در راستای ترمیم شکاف عمیق و دریای خونی که بین حکومت و مردم بوجود آمده و با نظر رهبر جمهوری اسلامی تایید شده است.

 

در گزارشی از بی بی سی می‌خوانیم: برای گروه بزرگی در جامعه ایران که به دنبال حقوق اولیه از دست رفته‌شان هستند و با جنبش زن، زندگی، آزادی همدلی داشتند، تغییراتی در حد سانسور کمتر فیلم‌های سینمایی یا آسان‌تر شدن برپایی کنسرت‌، تحولاتی کافی نیستند. در این جنبش بیش از ۵۰۰ نفر کشته شدند، دهها هزار نفر از زندان سر درآوردند و حتی تعدادی از زندانیان سیاسی مرتبط با این اعتراض‌ها، اعدام شدند.

 

با این حال و به رغم این ادعاها می‌توان وقایع اخیر را نوعی پیروزی ناپلئونی اما اساسی برای نظام سیاسی به شمار آورد.

 

ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

مداد مشکی

کسب‌وکار
تبلیغات