در آغوش گشودن خساست به خرج ندهیم

چندی است که از این نعمت الهی محروم شده ایم ولی یادمان نرود هیچ چیزی زیباتر از داشتن یک پناهگاه بعنوان کسی که دوست دارید درآغوش او پناه بگیرید نیست .

اگر چه به ما یاد داده‌اند که آغوش تنها یک فرایند صمیمیت است، اما اینگونه نیست. با در آغوش گرفتن فعل و انفعالات هورمونی و ترشح اکسی توسین منجر به کاهش استرس شده و انرژی لازم را به دست می‌آوریم.

در شرایط سخت و بحرانی یک آغوش واقعی همه چیز را حل می‌کند؛ آغوشی که پر از معنا باشد بدون هیچ کلامی تاثیرگذار است.

در یوگا حرکتی است به نام «آغوش» که باید برای چند دقیقه خودت را سفت و محکم در آغوش بگیری.

ای کاش آغوش گرفتن ضرورتی در زندگی به حساب می آمد همانند وعده‌های غذایی .

روزی یک‌دفعه هم خودمان را سفت و محکم بغل می‌کردیم.

از آغوش گرفتن غافل نشویم و فرزندانمان را به بهانه این که بزرگ شده اند و نیازی به آغوش ندارند به این فقدان دچار نکنیم.

باور کنید یک بغل خوب معجزه می کند. گاهی خودتان را بغل کنید و عشق به خود را تمرین کنید؛ شاید تمرینی باشد برای دریغ نکردن یک آغوش و عشق ‌ورزیدن.

خودت را دوست داشته باش و ارزش  آغوش امن را بدان و این که چقدر می‌تواند تاثیرگذار و آرام بخش باشد.

در آغوش گرفتن‌های ناب را تمرین کن و در باز کردن آغوش خساست به خرج نده.