قاتلان پیر اما کارکشته

امروز باز یک اتوبوس مرتکب قتل شد و در تصادفی زنجیره‌ای در جاده نطنز-کاشان جان ۵ نفر را گرفت و بیش از ۳۰ زخمی بر جا گذاشت.

چند روز بیشتر از مرگ ۷ خبرنگار و سرباز معلم در دو تصادف مرگبار نمی‌گذرد که باز هم مثلث شوم خطای انسانی-فرسودگی جاده- ارابه مرگبار شکل گرفت.

هر چند پلیس پس از دو تصادف مرگبار اخیر، روی خطای راننده انگشت گذاشت اما آنچه بیشتر مورد توجه قرار گرفت خبر تولید لنت ترمز با مقوا در شرایط تحریمی بود.

اواخر دهه ۸۰ تعداد سالانه کشته‌های جاده ای تا ۲۷ هزار نفر هم بالا رفت اما به تدریج این رقم تا ۱۷ هزار نفر کاهش یافت. چند روز پیش اعلام شد با وجود کاهش سفرها در شرایط کرونایی تنها طی دو ماه اول سال نزدیک به ۲۶۰۰ نفر در جاده‌ها جان باخته‌اند.

در این میان، اتوبوس‌ها سهمی عمده در تصادفات دارد و تلفاتشان اینک بیش از همیشه به چشم می‌آید.

مدیرعامل اتحادیه شرکت‌های تعاونی مسافربری کشور می‌گوید اکنون  ۱۴ هزار دستگاه اتوبوس در کشور فعالند که متوسط سن این ناوگان بین ۱۲ تا ۱۳ سال است یعنی نزدیک به ۴ سال بالاتر از میانگین جهانی و حدود سه برابر میانگین کشورهای اروپایی.

قیمت ۵ میلیاردی اتوبوس اجازه نوسازی ناوگان را نمی‌دهد و همین که شرکت‌های مسافری بتوانند هزینه لاستیک ۲۶ میلیون تومانی خود را تامین کنند هنر کرده‌اند.

تحریم قطعات یک بخش ماجرا است و تحریم نفت و نبود پول آن برای ترمیم جاده‌ها که پروژه‌هایش تقریبا خوابیده بخش دیگر. تولید داخل هم اکنون وضعیتی ندارد که بتوان برای نوسازی ناوگان حمل و نقل روی آن حساب کرد.

به همه این ها باید به مینی قاتل‌های فرسوده اشاره کرد که وضعیتی وخیم‌تر از اتوبوس‌ها دارند و در کوره‌راه‌ها و دور از چشم‌ها جان می‌گیرند.

با این حساب می‌شود گفت کرونا هم در رقابت با این قاتلان پیر اما حرفه‌ای دست تسلیم بالا می‌برد.