این همه ستم، این همه ظلم که دوام نمی آورد
راس ساعت هفت {بعد از ظهر} مشتاق و هیجانزده بر می گردم اما هنوز زن های بسیاری در اتاق ها هستند و علیرغم تذکری که قبلا برای ساعات ملاقات داده شده ایشان مشتاقانشان را با همه خستگی همچنان گرم و گیرا می پذیرند. از میان جمعیت یک بار دیگر نگاهمان با هم تلاقی میکند و