با وجود بروز اختلافات جدی میان دو طرف، باید گفت این فقط ایران و آمریکا و نیز عمان نیستند که بازیگر این مذاکرات به شمار می‌آیند.

در دور قبلی مذاکرات هسته‌ای که دوره دولت سیزدهم و پیش از جنگ اوکراین آغاز شد، اروپایی‌ها پیشگام و به نوعی میانجی گفت‌وگوهای غیرمستقیم میان تهران و واشنگتن بودند اما اکنون بعضا مواضعی تندتر از آمریکایی‌ها در قبال برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران دارند.

ترامپ برای تحقق هدف خود همزمان و همراستا با بازگرداندن سیاست فشار حداکثری، تهدیدها به صفر کردن صادرات نفتی ایران، توقف کشتی‌های نفتی و احتمالا اقداماتی ایذایی از چند کانال تلاش می‌کند که این مذاکرات هر چه زودتر کلید بخورد.

رهبر اوکراین بیش از انگلیسی‌ها البته به کشورهایی مانند فرانسه و لهستان و ... چشم دوخته تا به دلیل احساس خطر از روسیه وی را تنها نگذارند.

این دوباره ترامپ است که به کاخ سفید بازگشته و می‌گوید «صلح و اتحاد» را در جهان ایجاد خواهد کرد و اگر بتوان با خودِ وی به توافق رسید، دیگر به نظر می‌رسد کسی در ایالات متحده نخواهد آن را به هم بزند

از دید بسیاری، اتهاماتی که از سوی غربی‌ها مبنی برانتقال تجهیزات نظامی ایران به عرصه جنگ اوکراین مطرح شده، خسارات بسیار هنگفتی را بر کشور ما تحمیل کرده که ناشی از به ثمرنرسیدن مذاکرات رفع تحریم‌ها طی سال‌های اخیر بوده است.

اسرائیلی‌ها با اینکه از سقوط رژیم متحد سابق ایران اظهار خشنودی می‌کنند اما حدود یک دهه پیش و پس از شروع ناآرامی‌های سوریه گفته بودند یک اهریمن آشنا (اسد) را به فرشته‌ای ناشناس (معارضان سوری) ترجیح می‌دهند.

در شرایطی که جنگ علاوه بر میدان در حوزه‌های دیپلماتیک و رسانه‌ای نیز بشدت داغ است، احتمال می‌رود درگیری‌های سوریه طولانی شوند و طی روزهای بعد بتوانیم از روی مواضع بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و آشکار شدن مطالباتشان، تصویر بهتری از آینده این منازعات و وزن بازیگران آن به دست آوریم.

تمایل به بازگشایی مذاکرات با ایران از سوی طرف غربی هم به چشم می‌آید.

هر چند سخنگوی دولت چهاردهم در روز پیروزی ترامپ اعلام داشت نتیجه انتخابات آمریکا ارتباط مستقیمی با ما ندارد اما مشخصا دیگر اوضاع برای ایران مانند قبل نخواهد بود