در شرایطی که منتقدان دولت، شکست مذاکرات را به حساب ناکامی سیاست خارجی دولت سیزدهم می‌نویسند، رسانه‌ها و چهره‌های هوادار دولت می‌گویند موفق شدیم معیشت مردم را از گروی مذاکرات هسته‌ای دربیاوریم.

در حالی که پس از حمله انتقامی اواخر فروردین ماه ایران به اراضی اشغالی با ده‌ها موشک و پهپاد، به نظر می‌رسید توازن نظامی-امنیتی تازه در منطقه تنظیم و از دید برخی ناظران منجر به افزایش پرستیژ تهران شده، اکنون فقدان رئیس جمهور و نیز رئیس دستگاه دیپلماسی تا حدودی تلطیف فضای نگرش به مسائل ایران را در جهان به دنبال داشته است.

بخش زیادی از فضای تنش میان ایران و اعراب در تمام سال های بعد از انقلاب بیشتر از آنکه ریشه­ های «درون­زا» داشته باشد، «برون­زا» بوده است. درست است که بالاخره ایرانیان با اعراب تضادهای تاریخی داشته ­اند و یا به جهت مذهبی وجود تفاوت ها غیرقابل کتمان است اما این تضادها در همه قرن های اخیر وجود داشته منتها تا به این حد عامل تنش نبوده است

حتی جانشین یلتسین «ولادیمیر پوتین» در سال‌های اولیه حکومتش، ضد غرب نبود و حتی از احتمال پیوستن روسیه به ناتو  صحبت کرد.

روسیه مدت‌ها است که از سرویس‌های اطلاعاتی خود برای تأثیرگذاری بر سیاست‌های دموکراتیک در سراسر جهان استفاده می‌کند.

اهمیت موضوع جمعیت باعث شده رسانه‌ها از زوایای مختلف به این موضوع توجه کنند.

برنز و سالیوان در دنیایی زندگی می‌کنند که قدرت‌های بزرگ قوانین را تعیین می‌کنند و کشورهای کوچک باید متواضعانه از آن اطاعت کنند. پوتین هم چنین دیدی دارد.

ایالات متحده به منبع اصلی تسلیحات اوکراین در بحبوحه جنگ تبدیل شد و حدود 37 میلیارد دلار کمک نظامی به کیف ارائه کرد.

در این شرایط بسیاری بر ضرورت راه اندازی خط تماس مستقیم میان دو طرف تاکید دارند نظیر کانالی که در بحبوحه بحران موشکی کوبا میان کاخ سفید و کرملین ایجاد شد.

مهم‌ترین نقطه افتراق ایران با استانداردهای کارگروه ویژه اقدام مالی که بر ارتباطات مالی و تجاری بین‌المللی سایه انداخته، مربوط به بند یا توصیه شماره 19 است.