اکنون که ماجرای امام جمعه موقت تهران به مرحله بی بازگشتی رسیده بسیاری مترصند ببینند آیا کناره‌گیری اختیاری یا اجباری در کار خواهد بود یا نه.

درباره تبعات لایحه حجاب رسانه‌ها و ناظران بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند؛ از برانگیختن خشم شمار انکارناپذیری از شهروندان تا بی‌اعتمادی آنان به نظام بانکی و خارج کردن پول از آن

بی‌حجابی طبق قانون ما جرم تلقی می‌شود ولی مشخص نیست که مصداق بی‌حجابی چه چیزی است

درونمایه سریال‌های ترکی که در ایران هم بینندگان زیادی داشته و دارد گاه آثاری مانند بی‌بندوباری را به دنبال داشته و از دید بسیاری به نرمالیزه کردن مفاهیمی مانند خیانت پرداخته است. از این منظر پیامدهای چنین سریال‌هایی را در جامعه ترکیه می‌توان دید.

نظرسنجی‌های داخلی قابل انتشار می‌گویند نزدیک به نیمی از واجدین شرایط پای صندوق‌های رای حاضر خواهند شد.

نامزدهای انتخاباتی که همه آنها در سخنرانی‌ها و بیانیه‌های گوناگون به اشکال و انواع مختلف بر تعالیم دینی تاکید می‌کنند، توانایی عبور از عقیل‌های خود را دارند؟

با وجود آسیب‌های خودسری، مساله‌ای که به مراتب برای کشور و شهروندان آسیب‌زاتر است «ابتکارات نابخردانه»‌ یا رفتارهای مبتنی بر «کژسلیقگی» است که گاه و بیگاه می‌بینیم از سوی طیفی از مسئولان خبرساز می‌شود

در ارتباط با موضوع ایرانیان خارج از کشور یکی  از ادعاهای پرتکرار رسانه‌ها و منابع غربی، تلاش تهران برای اشراف اطلاعاتی بر جوامع خارج از کشور و رسوخ به این جوامع با شیوه‌های گوناگون بوده است.

با دلار ۵۵ هزار تومانی، بودجه سال آینده صداوسیما سر به ۴۳۶ میلیون دلار می‌گذارد و با این حساب سو و سات زالوهای متصل جورتر از همیشه به نظر می‌رسد.

درباره انگیزه‌های رد صلاحیت روحانی نیز رسانه‌ها و چهره‌های سیاسی به وفور نوشته‌اند؛ از «جواد کریمی قدوسی» نماینده جبهه پایداری که اظهار داشته روحانی استعداد و اراده «سقیفه‌سازی» داشت تا «عباس عبدی» که مدعی است: چنین فهمیده می‌شود که ردصلاحیت‌ها مربوط به احتمالات آینده است و ربطی به گذشته ندارد.