همه می‌دانند تا خودمان را عمیقا دوست نداشته باشیم چیزی را نمی‌توانیم دوست بداریم. البته این برای آن‌هایی که «خود» را گم کرده‌اند و آن را در «دیگری» جست‌وجو می‌کنند صادق نیست.   هر وقت بر اثرِ خوردن به در و دیوارهای زندگی و کنده‌شدن یا دلزدگی از «دیگری»، «خود» را تنها دیدیم، ممکن است

تقریبا همه افراد در هر سن و سال و موقعیت اجتماعی دوست دارند مورد احترام واقع شوند اما احترام خودبه‌خود ایجاد نمی‌شود. بگذریم از اینکه اگر جیبتان پرپول باشد، اکثرا جلویتان دولا و راست می‌شوند اما دست بالای دست بسیار است و معدود آدم‌هایی هم هستند که با وجود پولداریتان پیششان کِنِف می‌شوید.   پس

بخاطر شرایط روحی و فشار روانی که بر کل دنیا حاکم است فقط می‌شود برای شادی‌های لحظه‌ای برنامه‌ریزی کرد.   الان، خیلی از مردم بخصوص در کشور ما بیش از اوضاع خودشان نمی‌توانند به چیز دیگری فکر کنند. پس دوره، دوره به خود فرورفتن است و زمانِ مطالعه همه آن‌چیزهایی که سال‌ها نیمه‌کاره رهایشان کرده