چرا حصر زنان افغان برای کسی مهم نیست؟

زنان غیرسنتی افغانستان بلافاصله پس از دریافت سیلی ممنوعیت درس خواندن، سیلی دوم را از ناحیه فرمان طالبان جهت توقف اشتغال در نهادهای دولتی و خصوصی خوردند.

طالبان ۲۸ آذرماه رای به ممنوعیت ادامه تحصیل دختران در دانشگاه‌ها داده بودند و حدود یک هفته بعد حاکمان کابل در یک دستور تازه، کار زنان در تمام سازمان‌های دولتی و غیردولتی را ممنوع اعلام کردند.

دبیرکل سازمان ملل از دستور ممنوعیت کار زنان اظهار «ناراحتی شدید» کرده و نماینده ویژه آمریکا برای افغانستان نیز «تعلیق» کار زنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی را «غیرمسئولانه» خوانده است. وزیر خارجه آمریکا هم اظهار داشته «این تصمیم برای مردم افغانستان ویرانگر است.»

البته این انتقادها فقط از سوی مقامات خارجی نبوده است. «صلاح الدین ایوبی» یکی از فرماندهان مهم ازبک طالبان، خطاب به رهبران حکومت طالبان گفته آنان با بستن دروازه‌های دانشگاه بر روی دختران، فهم خود از اسلام را «بیشتر» از فهم «صحابه» دانسته‌اند.

با این حال به نظر می‌رسد در کابل و نزد کسانی که قدرت را در دست دارند، تصمیم جدی بر این است که زنان عملا خانه‌نشین شوند. به گفته وزیر تحصیلات عالی طالبان اگر آبادی و تمدن می‌خواستیم، بن‌لادن را به آمریکا تحویل می‌دادیم.

«ندا محمد ندیم» تاکید کرده که حجاب در دین اسلام فرض است و به همین خاطر «امارت اسلامی» هیچ نرمشی انجام نمی‌دهد.

به گزارش ایران مامن، با وجود اعتراضاتی که طی روزهای اخیر به این اقدامات طالبان به خصوص از سوی دولت‌های غربی صورت گرفته و نیز مخالفت‌هایی که در شهرهای مهم مانند کابل، هرات و قندهار با «لت و کوب» معترضان به خصوص دانشجویان از سوی طالب‌ها مواجه شده، صدای داخلی و جهانی برای توقف این روند چندان بلند نیست.

تحولات افغانستان مانند ایران برای خیلی از غربی‌ها اهمیت ندارد و از سوی دیگر ابزار چندانی نیز برای تغییر سلوک رژیم کابل در قیاس با تهران در دسترس نیست.

در جامعه افغانستان هم طرفداران این سیاست‌ها کم نیست و به نظر می‌رسد هزاران زن غیرسنتی، محصل یا زنانی که به درآمد شغلشان نیاز حیاتی دارند، برای مدتی نامعلوم راهی جز محصور شدن در چاردیواری‌هایشان نخواهند داشت.