ذوق‌مرگی برای کوچه‌پشتی سیاست

این چند روز که قضیه وکالت به پسر پهلوی مطرح شده، می‌خواستم چیزی بنویسم اما دستم نمی‌رفت. اول به نظرم رسید یک شوخی احمقانه و ساده‌لوحانه است که نباید زیاد به آن پرداخت. اما تنم لرزید وقتی دیدم پسرک پرینتی و آقای بقال و خانم آرایشگر هم با جدیت از آن حرف می‌زنند و خوشحالند از اینکه بالاخره صاحبی برای اعتراضات پیدا شده ( گویی مردم کافی نیستند). انگار حالا می‌شود با خیال راحت مسوولیت‌های فکری و اجتماعی را به پسر خارج نشین پهلوی تفویض کرد و سراغ کار خود رفت.

تند بگویم؟ به نظرم درک مفهوم آزادی برای عده‌ای از ایرانیان هنوز آنقدر سخت و مبهم است که تاب و تحملش را ندارند‌. گویی، آزادی گوی مذاب و گداخته‌ای است که بیش از چند دقیقه نمی‌توانند تحملش کنند و باید حتی پیش از تولد آن‌را به دامان یک نفر پرت کنند، تا خیالشان راحت شود‌. حالا گشته‌اند چشم بازار را درآورده‌اند. بله این شما و این هم ربع پهلوی. هر چه نباشد اسپرم خاندان پهلوی فی‌الذات فره همایونی دارد. شعورمند است و لایق نشستن بر تخت، خوب هم حرف می‌زند!

شما را سر جدتان نگویید پهلوی خیال بازپس‌گیری تاج و تخت ندارد و اهل دموکراسی است و فقط می‌خواهد اتحاد ایجاد کند.

اولا آدم زنده وکیل و وصی نمی‌خواهد. آدم زنده‌ی متفکر می‌داند چه نوع حکومتی می‌خواهد و اتحاد یعنی همین دانستن و  خرد جمعی.

ثانیا اینجا ایران است نه سوئد و سوئیس و حتی انگلستان. اینجا رهبر یک ملت، مرجع تقلید شیعیان ابتدا مخالفت خود را با ورود روحانیون به مصادر اجرایی را اعلام می‌دارد و در ادامه «مقتضیات زمانه» و «مصالح» ورق را به شکلی دیگر برمی‌گرداند.

می‌گویند عاقل از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود. اما برخی هموطنان‌مان با هوش سرشارشان، اصولا سوراخ را تشخیص نمی‌دهند‌‌. سوراخ یعنی اینکه مثل یک بچه شما را گول بزنند و به بهانه شکلات (و حالا به این وکالت بدهیم ببینیم چه می‌شود، ما به لیدر احتیاج داریم، حالا اینها را بیرون کنیم بعد یک فکری می‌کنیم، و پهلوی خودش گفته دموکراسی می‌خواهد و به وقتش کنار می‌کشد..‌.) شما را تا کوچه پشتی بکشانند و بعد در تاریکی لخت‌تان کنند.

لابد پسفردا اگر انتخاباتی هم باشد به دهان او نگاه می‌کنید‌. مثل روزی که به دهان فلان بازیگر و فوتبالیست نگاه کردید‌. چهل سال دیگر من که زنده نیستم، اما شما اگر زنده بودید لابد دنبال نوه آقا در لس‌آنجلس یا هر قبرستان دیگری می‌گردید که برگردد سلطنت مطلقه را احیا کند.

چیزی که ما می‌خواهیم، تحقق آرا و اراده مردم از طریق فرایندهایی مانند تشکیل احزاب و تکمیل جامعه مدنی است. هرچیزی که اندکی بوی سلطنت بدهد، انحراف از شعار آزادی و زندگی است‌. ما نیازی به یک مقام دکوری که اندکی ژنوم پهلوی داشته باشد و در کاخ بنشیند و کار خاصی هم نکند (چون لابد سلطنتش مشروطه است!) و فقط پول ملت را مفت بگیرد و نمایش تجمل بدهد نداریم. ما به کسی نیاز داریم که هر چهار سال از مردم رای بگیرد و اگر نگرفت مثل یک انسان عادی به کار و زندگی خودش برگردد. نه اینکه چون هزاردستان، مدام آقا و آقازاده و رانت و رشوه و توصیه و اختلاس تولید کند و تا قرن‌ها بعد نوه‌هایش مملکت را ارث پدرشان بپندارند.

اخبار مرتبط:

قشقرق «وکالت ملوکانه»