جهش تولید با مشارکت کدام مردم؟

در ادامه نامگذاری سال‌ها از سوی رهبر انقلاب که از ۱۳۸۷ به این سو دارای مضمون و اهداف اقتصادی بوده، ۱۴۰۳ هم «جهش تولید با مشارکت مردم» نام گرفت.

به گزارش ایران مامن، بررسی گذرای این شعار نشان از اصرار بر گره‌گشایی از مشکلات کشور از رهگذر دگرگونی در اوضاع تولید دارد. طی ۱۷ سال اخیر یعنی از ۱۳۸۷ به این سو، «تولید» در هشت شعار سال جای داشته است؛ گاه در پیوند با «مهار تورم» قرار گرفته و گاه در گروی رشد «شرکت‌های دانش‌بنیان» و امسال هم مشارکت مردم.

نگاهی به واقعیات اقتصاد ایران هم ضرورت جلب مشارکت مردمی در «حکمرانی اقتصادی» را تایید می‌کند؛ واقعیاتی که کارشناسان این حوزه تصاویری نگران‌کننده و گاه رعب‌آور از نتایج فعلی و آینده آن ارائه می‌دهند و البته وضعیت معیشت میلیون‌ها ایرانی در طبقات فرودست و میانه که زیر تورم کمرشکن خم شده‌اند خود تفسیر این تصاویر است.

هر چند «سیداحسان خاندوزی» وزیر اقتصاد در اظهارت اخیرش بیان داشته با نسلی مواجه‌ هستیم که انگیزه و تمایلی در امر اداره کشور ندارند، اما اقتصاددان‌ها تنها راه برای برون‌رفت از چالش‌های پیش روی کشور را حضور مردم در اقتصاد می‌دانند.

«فرشاد مومنی» استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی در نشست «اقتصاد سیاسی نوسانات نرخ ارز» اظهار داشته سهم دولت در اقتصاد به حول و حوش هفتاد درصد رسیده، یعنی نزدیک به دو برابر این سهم در دوره جنگ! با وجود اینکه، سهم دولت در اقتصاد بسیار بالا است ولی در زمینه محرومیت‌‌زدایی و سیاست‌های حمایتی نزدیک به چهار پنجم کل هزینه‌هایی که دولت در حال انجام دادن آن است مربوط به عائله خودش است.

«حسین سلاح ورزی» رئیس برکنارشده و سابق اتاق بازرگانی هم توئیت زده مدل مشارکت مردمی در اقتصاد، صدها سال پیش اختراع شده همه جا هم یک شکل است: دولت دست از سر اقتصاد بردارد.

حضور مردم در اقتصاد و کنار رفتن دولت از تصدی‌گری اما با چالش‌های پیدا و پنهان زیادی روبرو است.

مرتبط:

سهم زنان از اقتصاد جنسیت‌زده

جابجایی خط فقر؛ اقتصاد در بن بست یا دوراهی؟

اقتصاد در ۱۴۰۳؛ حال را دریاب

حقیقت جیب و سفره مردم

در سال‌های گذشته در ارتباط با پرونده‌های متعدد فساد فولاد و چای دبش و … تا ماجراهای مربوط به آقازاده‌ها و اخیرا اراضی مربوط به حوزه علمیه حجت الاسلام «کاظم صدیقی»، افکار عمومی بشدت برانگیخته شده و وضعیت اعتماد عمومی را تحت تاثیر خود قرار داده است.

این در حالی است که تا قبل از بروز این فسادها و پیش از تورم افسارگسیخته سال ۹۷ به این سو، اغلب مردم زمانی که دولت از آنان ‌خواست از گرفتن یارانه انصراف دهند، از پذیرش این درخواست امتناع کردند.

علاوه بر همه این‌ها نحوه مدیریت اقتصاد نیز در سال‌های گذشته به نحوه‌ای نبوده که بدبینی مردم به شیوه حکمرانی اقتصادی و آینده اقتصاد کشور تغییر یابد و نمود آن نیز فرار سرمایه‌های عظیم ایرانیان به سمت خارج از مرزها و مقاصدی چون بخش املاک کشورهایی مانند امارات و ترکیه بوده است.

این در حالی است که اقتصاد ایران به حجم عظیمی از سرمایه نیاز دارد و برآوردهای گوناگونی در این باره مطرح شده است از جمله «وحید شقاقی شهری» اقتصاددان مدعی است برای عقب نماندن از رقبای منطقه‌ای به جذب حداقل یک‌تریلیون دلار سرمایه در ۵ساله برنامه هفتم نیاز داریم وگرنه اقتصاد ایران وارد دوران حیرت عقب‌ماندگی از اقتصاد‌های منطقه خواهد شد.

این در حالی است که اگر روایت رسمی از میزان جذب سرمایه را نیز بپذیریم، رییس کل سازمان سرمایه‌گذاری و کمک‌های اقتصادی و فنی اعلام کرده با رکوردشکنی در سرمایه‌گذاری خارجی، این رقم به ۵.۵ میلیارد دلار در سال ۱۴۰۲ رسیده است.

با توجه به واقعیات جامعه و نیازهای کشور، مشارکت مردم برای تحقق اهدافی مانند جهش تولید راهی جز اصلاح حکمرانی اقتصادی نخواهد داشت و در غیر این صورت جهش تولید تنها محدود به انعکاس در شعارهای سالیانه خواهد شد.