توافق ۲۵ساله با چین و نسبت آن با شعار نه شرقی نه غربی

در طلیعه سده جدید خورشیدی و پس از سپری کردن چهلمین و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی به ۱۲ فروردین روز جمهوری اسلامی رسیدیم که با مشارکت گسترده و رأی قاطع ۹۸ درصد ملت ایران، استقرار نظامی مبتنی بر مبانی الهی اسلامی و ارزش‌های انسانی محقق شد و به ‌این‌ ترتیب نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که قرن‌های متمادی بسیاری از مصلحان، آزادی خواهان، مبارزان راه حق و آزادی در انتظار آن بودند با تقدیم هزاران شهید برقرار گردید.

در میان همه ارزش‌ها، هنجارها و شعارهای این انقلاب، شعار «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی» اما از همه مترقی‌تر، مهم‌تر، ارزشمندتر و راهبردی‌تر بود و این روزها که به سابقه شورآفرینی و شعارهای مردم در سال‌های متمادی انقلاب و مبارزه فکر می‌کنم می‌بینم که این شعار برآمده از هویت ملت ایران، مبانی دینی و اعتقادی، شور و شوق انقلابی، غرور و عظمت ملتی بود که توانست در مقابله با همه بدی‌ها و پلشتی‌ها راه درست و مسیر راستی را انتخاب کند که نه به چپ تمایلی دارد و نه به راست وابستگی. فلذا شایسته است این راه با همان قدرت و قوت و با پویایی و هم‌افزایی ادامه یابد که بعد از فتوحات گذشته و حال فتح بزرگ و جهاد اکبر که به ایستادگی و مقاومت در برابر ابرقدرت‌ها تعبیر گردیده جلوه‌گر شود.

در صفحات تاریخ سیاسی و اقتصادی این کشور توافقات و قراردادهای زیادی بدست حاکمان خودخواه و ضعیف تحت‌فشار بیگانگان به امضاء رسیده و هنوز هم حسرت همیشگی جدایی بخش‌های استراتژیک ایرانِ تاریخی و فرهنگی از فلات هندوکش تا سواحل کاسپین و خلیج‌فارس و بلندی‌های آرارات بر قلب‌های ملت ایران مانده است اما تاریخ این را فراموش نمی‌کند که به قول جلال آل احمد  پای هیچ‌یک از این قراردادها امضای یک عالم و طلبه نجف رفته و درس‌خوانده وجود ندارد ، تاریخ با شکوهی که در زمان حضور و راهبری علمای دینی از میرزای شیرازی و امام خمینی در مقابل بیگانگان به دست آمده و افتخار جمهوری اسلامی نیز این است که بر خلاف ۲۰۰ ساله گذشته تنها در این زمان طی جنگ‌های بدخواهانه علیه این ملت حتی یک وجب از خاک میهن به بیگانگان واگذار نشد.

در همان زمانی که پس از هشت سال مقاومت جانانه ملت ایران، صدام با حمایت اربابانش بحث قطعنامه ۵۹۸ را به ناچار پیش کشید، با راهنمایی مسئولین و نظر امام راحل، عزت و عظمت ملت ایران تنها با اقرار رسمی سازمان ملل به تجاوز دشمن و پذیرش  صدام به قبول قطعنامه ۱۹۷۸ الجزایر حفظ گردید و حکمت‌ها و مصلحت‌های قطعنامه ۵۹۸ نیز بعداً در حضور قدرت‌مندانه ایران در سرزمین‌های عربی و اسلامی و پهنه مقاومت اسلامی در بلاد رافدین و شامات ظاهر شد. این همان خط سیری است که باید در دیگر مراودات و تعاملات و توافقات بین‌المللی و بین‌الدولی نیز تعقیب و محقق شود تا دیگران جمهوری اسلامی را به مخالفت با هرگونه تعامل و ارتباط بین‌المللی و تافته جدا بافته از دیگر کشورها معرفی ننمایند و برخی خناسان و از کنار ماندگان قدرت نیز نتوانند کشور را از تعامل سازنده و هم‌افزا و پویا در روابط رو به تغییر بین‌المللی بازدارند.

بدیهی است که هیچ‌گاه ایران اسلامی مخالف برقراری هرگونه تعامل و ارتباط سازنده و عادلانه با دیگر دولت‌ها از همسایگان گرفته تا قدرت‌های دور و نزدیک نبوده است چرا که این یک اصل عقلایی و انسانی است و در مبانی ملی و دینی و انقلابی ما نیز وجود داشته و دارد، آن‌گونه که ما را متهم به صدور انقلاب و دخالت در دیگر کشورها نمودند اما این را نباید از یاد برد که خروش اولیه قیام ملت ایران که در سپیده‌دم ۱۵ خرداد از قم شروع شد در مقابله با همان دخالت‌ها و قراردادهای استعماری آمریکا و انگلیس با حکومت وقت بود که در واقع با هدف تجاوز و دست‌اندازی به منافع ملی این کشور طراحی شده بود.

بنابراین چه قرارداد برجام باشد و چه توافق جامع ۲۵ساله باید مدنظر داشت که هیچ‌گاه شعار شورانگیز و عظمت آفرین و منافع محور نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی خدشه‌دار نشود و در تفاهم و همکاری با هر کشور و ابرقدرتی اصول اساسی و مرزهای اعتقادی و ملی ملت ایران که پشتوانه آن مرارت‌ها و خون‌های ریخته شده جوانان این مرزوبوم است کوچک‌ترین خللی وارد نگردد.

اگرچه در یک تحلیل آشکار بین دو اردوگاه شرق و غرب از اول پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون هم در زمان جنگ تحمیلی و هم در دوران تحریم‌ها بیشترین خیانت بلکه تماماً از ناحیه وابستگان به ابرقدرت غرب بوده است با این حال نظام اسلامی، تبعیت از اصل قرآنی نفی سبیل مبتنی بر آیه «و لن یجعل الله الکافرین علی المؤمنین سبیلا»  در اصول نه شرقی و نه غربی تجلی کرده و حتی در دوران تحریم ظالمانه آمریکا نیز دست از اصول و ارزش‌های خود برنداشته است . لذا این روزها که توافق جامع ۲۵ ساله چین با ایران در حال نهایی شدن می‌باشد ، درخلال برخی اظهارنظرها که له یا علیه آن مطرح می‌شود باید یادآوری کرد که نگاه به شرق برخی سیاستمداران و تئوری پردازان منافع محور سیاسی در مقابله با غرب، اصل خدشه‌ناپذیر اسلام و ایران را در استقلال و آزادی از هم نگسلد و باعث نگرانی خیرخواهان و علاقه‌مندان نشود.

انتظار می‌رود توافقی که عنوان جامع و راهبردی به خود گرفته و از هم‌اکنون موجبات نگرانی آمریکا و اسرائیل را فراهم ساخته از مبانی و مجاری کلان نظام و مصالح و مقررات مجلس نشأت گرفته و در عین تبعیت از اصول عزت، حکمت، مصلحت مورد اشاره رهبری در راستای کامل تأمین منافع ملی ایران باشد و در عین گشودن کانال‌های جدید مقابله با تمامیت‌خواهی جریان غرب محور، هیچ‌گاه منافع ملی و معنوی ایران اسلامی را در اختیار محور دیگر نیز قرار ندهد حتی اگر شرق باشد.

البته تاکنون متن کامل و شفافی از این سند که به نقشه راه موسوم شده منتشر نشده و به‌نوعی همراهی‌هایی در هر دو جریان سیاسی کشور برخلاف نگرانی آمریکا و صهیونیسم مشاهده می‌گردد که جای امیدواری و اطمینان است، اما نمی‌توان این را لحظه‌ای ازنظر دور داشت که در اوج قدرت و در وقت عسرت هیچ‌گاه اصول نه شرقی نه غربی ایران اسلامی حتی مورد ذره‌ای تردید قرار گیرد که گذشتگان و آیندگان آن را نخواهند بخشید و هاضمه جامعه نیز آن را نخواهد پذیرفت.

شایسته است آن‌گونه که در برخی تحلیل‌ها و اظهارنظرها در خصوص وضعیت و موقعیت، نقاط قوت و فرصت این توافق بیان می‌شود به شکلی شفاف توضیحات لازم به ملت عزیز داده شود تا برخی نگرانی‌های موجود در احتمال سوءاستفاده یک قدرت‌ مبنی بر حضور غیرقابل‌کنترل در حوزه‌های اقتصادی، نظامی… نیز رفع گردیده و موجبات رشد و شکوفایی روزافزون اقتصادی و اجتماعی کشور را در سالیان پیش رو بیش از گذشته فراهم سازد. این نوع توافق آن‌گونه که گفته می‌شود باید مسیر جدیدی در تعامل سازنده و ارتقای توان و مقاومت ملت ایران در برابر زیاده‌خواهی و تظلمات آمریکای جهانخوار گشوده و موجب تقویت مواضع سیاسی نظام و مقاومت فعال ملت در برابر تحریم‌های سنگین غرب شده و راه بی‌تأثیر کردن محاصره و تحریم‌های ظالمانه دشمنان این ملت را هموار و ابعاد گسترده امکانات و توانایی‌های جمهوری اسلامی در حوزه‌های مختلف را بر کشورهای منطقه آشکار کند.

این توافق گرچه به دنبال احیای دوباره جاده ابریشم در قالب طرح کمربند یک پهنه یک جاده در قالب دیگری برای حضور و مشارکت در بخش‌های مختلف سرزمین‌های خاورمیانه به‌ویژه ایران طراحی شده و منافع چین را نیز به‌خوبی در نظر گرفته است، درصورتی‌که به‌جای نگاه وارداتی و مصرفی و سطح خرد اقتصادی ، به‌صورت کلان‌مدت و راهبردی ایران را به‌عنوان یک شریک مهم اقتصادی در تمامی حوزه‌ها با حفظ اصول و منافع مشترک مطرح نماید می‌تواند در راستای منافع ملت ایران تعریف و در تکمیل این زنجیره در مورد سایر کشورها و قدرت‌های مطرح جهان نیز مطرح و پیگیری شود.