برای آموزش‌وپرورش دیگر جانی نمانده؛ با سیاسی‌بازی شما فرومی‌پاشد

متاسفانه تصور نمی‌کنم مجلس منتظر بررسی واقعی وزیران پیشنهادی باشد؛ نمایندگانی که اغلب با نظارت استصوابی و حداقل آرا آمده‌اند، حالا به جای منافع ملی دنبال بده بستان‌های سیاسی هستند.

از دیگر سو به هم‌زمانی پیک کرونا با رای اعتماد به وزیران بدبینم. آیا اگر ایام انتخابات بود، باز هم شاهد پیک کرونا و عدم تعطیلی و تبلیغات پرشور عزاداری‌ها بودیم؟ یا همه چیز کنترل می‌شد؟

با این وجود به عنوان یک معلم ایرانی وظیفه خود می‌دانم نکاتی را بنویسم.

در رزومه‌ی آقای حسین باغگلی، وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش، مدیریت مراکز غیرانتفاعی آستان قدس عنوان شده که یعنی ایشان یکی از عوامل نظام طبقاتی آموزش است. به‌علاوه ایشان نه تجربه‌ی معلمی دارد و نه تجربه اجرایی و نه مهارت تخصصی و باید از رییس جمهور پرسید آیا در جامعه‌ی یک میلیون نفری فرهنگیان شخصی متخصص‌تر از باغگلی نبوده است؟

اما بیایید رزومه واقعی جناب باغگلی را از افراد زیر مجموعه مدارس ایشان بخوانیم.

• اعمال حکومت دیکتاتوری در مدارس امام‌رضا (ع) و عدم توجه به نظرات کارشناسی
• حذف افراد شایسته و متخصص
• حذف پژوهش‌سراها
• افت شدید آموزشی در این مدارس
• عدم پرداخت حق‌الزحمه معلمان
• تبدیل بنیاد فرهنگی رضوی به بنگاه اقتصادی و عدم تجربه مدیریتی در آموزش و پرورش.

در اینکه نظام آموزش و پرورش ایران کارایی لازم را ندارد شکی نیست و این را سال‌ها است فریاد می‌زنیم. اما بر چه اساس و بر مبنای کدام مدل جهانی رای به فروپاشی نظام تعلیم و تربیت می‌دهید؟ در کدام کشور پیشرفته‌ی جهان کودکان به مدرسه نمی‌روند و مادران معلم می‌شوند؟ آیا ژاپن بعد از جنگ جهانی با حذف مدارس توانست اقتصاد برتر جهان شود یا با تقویت و اصلاح آن؟

آیا بیم آن نمی‌رود که تفکرات افراطی ایشان، ایران را صد سال به عقب برگرداند. به مکتب‌ خانه‌ها و کفایت علم به بوستان و گلستان؟ آیا ایشان ربطی به اندیشه‌های تبریزیان – از مدعیان طب اسلامی- در بی‌توجهی به علم مدرن ندارند؟  جناب باغگلی کلماتی مانند مادر معلم و مسجد معلم را ابداع کرده که هراس تفسیر آن‌ها از هر جهت لرزه بر پیکره‌ی فرهنگی می‌اندازد‌.

اگر مدارس ایران ناکارآمد است ؛

• دلیلش مافیای کنکور است.
• دلیلش عدم توجه به تفاوت‌های فردی و استعدادها در تدارک برنامه‌های درسی است.
• دلیلش عدم توجه به معلم و سلب آزادی تدریس از او و عدم انعطاف در منابع آموزشی ا‌ست.
• دلیلش این است که هنوز نتوانسته‌ایم مواد درسی را متناسب به حوزه‌های چندگانه‌ی هوش و استعداد و به طور انتخابی در اختیار دانش‌آموزان قرار بدهیم.
• دلیلش نبود بازار کار متناسب برای دانش‌آموختگان است.
• دلیلش ورشکستگی اقتصادی، اقتصاد تک بعدی و عدم تولید است.
• دلیلش این است که هنوز مجبوریم بعد از مدرسه، دنبال معلم زبان، موسیقی، ورزش، هنرهای نمایشی، نقاشی، داستان‌نویسی بدویم و همچنان از حقوق و وظایف شهروندی خود نامطلع باشیم. چرا که سیستم آموزشی ما کمترین اهمیتی به رشد علاقه‌مندی‌ها و استعداد‌های متفاوت نمی‌دهد. در حقیقت اغلب شاگردان هرگز کشف نمی‌کنند که در چه زمینه‌ای استعداد دارند.

حالا کارمان به جایی کشیده که جناب باغگلی در آستانه‌ی وزارت، به عوض مطالعه‌ی نظام‌های آموزشی‌ موفق، دم از انحلال کل نظام آموزشی می‌زند تا پولش! را به خانواده‌ها بدهد.(لابد اسمش می‌شود یارانه‌ی آموزش) چه برنامه‌ی منسجم و درخشانی!

آموزش و پرورش دیگر جایی برای آزمون و خطا و اعمال سلایق شخصی و ایده‌های عاریتی ندارد. جا ندارد که با وعده‌‌هایی چون مادر معلم مردم را بفریبید تا بعدا از مغازه‌های طبقاتی شما کالای آموزشی بخرند. جا ندارد که زندگی کودکان این سرزمین را مستمسک بازی‌های سیاسی‌تان کنید.