بسیاری اصرار دارند تنها راه با حجاب کردن بی‌حجابان، استفاده از ظرفیت‌های قانونی است

مناظره‌ها علاوه بر این که نام افرادی مانند غنی نژاد را بر زبان‌ انداخت باعث طرح این پرسش شد که لیبرالیسم چیست و چه می‌گوید؟ مخصوصا در زمانی که گفته می‌شود در این کشور لیبرالیست‌ها بانی وضعیت موجودند.

آنان حق دارند با همه‌ی نشریات، شبکه‌های متنوع خبری و تلویزیونی و رادیویی، نیز در فضای مجازی با هدف نجات کشور یا توسعه‌ی آن، گفت وگو و انتقاد کنند و با کِلکِ زبان بُریده‌شان در صفحه‌های توییتری خود، بنویسند و تمام مقام‌ها را مورد نوازش قرار دهند! بی آن که نیروهای نظامی و امنیتی متعرضشان شوند.

نگاهی به نوع اطلاع‌رسانی رسانه‌های رسمی داخلی و فارسی‌زبان‌های خارجی در این زمینه حاکی از دوقطبی کاملی است که در پرونده‌های امنیتی اینچنینی شکل می‌گیرد

نگاهی به تقابل شکل‌گرفته درباره خالص‌سازی یادآور جنگ‌واژه‌هایی است که دو طرف طی سال‌های اخیر علیه یکدیگر به کار برده‌اند و برخی از آن‌ها از جمله «دولت چهار درصدی‌ها»، «حمله گازانبری»، «دیوارکشی در خیابان»، «حقوق‌های نجومی»، «املاک نجومی» و ... هنوز در منازعات به اقتضای مسائل و وقایع سیاسی تکرار می‌شود.

کسی به این پرسش پاسخ نمی‌دهد که جداسازی فضای از پیش جدا شده میان بانوان و آقایان در مترو، کدام مطالبه عمومی را برآورده می‌کند و این دیوارهای گلدار، چرا به سهم پیشین بانوان از فضای مترو تجاوز کرده است.

سرکردگان اپوزیسیونی که چندی پیش دور یک منشور به نام همبستگی یا مهسا جمع شده بودند، حالا زد و خوردی علنی دارند و هوادارانشان را در فضای مجازی به فحاشی علیه دیگری برمی‌انگیزند

از نظر خودشیفته‌ی قلدرمآب، آدم‌ها دو دسته‌اند، برنده یا بازنده. پس اگر نتواند این بازی را ببرد بازنده است. آنها قادر به تعاملات انسانی همدلانه با دیگران نیستند. او با انتقال حس بازنده بودن به دیگران(فرافکنی) از شرّ خودِ بازنده‌اش خلاص می‌شود.

حتی خوش‌بین‌ترین مقامات اسرائیلی نیز حاضر نیستند روی تغییر رژیم در تهران شرط‌بندی کنند

همه‌پرسی از سازوکارهایی است که قانون اساسی جمهوری اسلامی برای گره‌گشایی از مسائل کشور بر آن صراحت دارد.