ما معادل ویلا‌، ماشین، مدرک تحصیلی، شغل، ظاهر، فرزندان، ازدواج یا ایل و تبارمان نیستیم. خود، چیزی درون ماست که می‌تواند از کارش اخراج شود، بی‌خانمان شود، عزیزانش بمیرند، در وطنش چون بیگانگان اسیر شود یا از وطنش چون آوارگان و جنگ‌زدگان بگریزد؛ اما شخصیتش را از دست ندهد. اما سر پا بایستد. اما رنج‌هایش را در آغوش بکشد. چرا که این رنج‌ها متعلق به این هسته‌ی قدرتمند است.