با وجود آسیب‌های خودسری، مساله‌ای که به مراتب برای کشور و شهروندان آسیب‌زاتر است «ابتکارات نابخردانه»‌ یا رفتارهای مبتنی بر «کژسلیقگی» است که گاه و بیگاه می‌بینیم از سوی طیفی از مسئولان خبرساز می‌شود

مهاجرت در میان نخبگان و دانشگاهیان مساله‌ای است که از دید بسیاری برای کشور هزینه‌های سنگینی‌تری به بار می‌آورد. سالنامه آماری رصدخانه مهاجرت ایران می‌گوید سال ۱۴۰۱، تعداد دانشجویان ایرانی در خارج از کشور با افزایشی تقریبا ۴ برابری از ۱۷ هزار و ۴۴۲ دانشجو در سال ۲۰۰۰ به ۶۶ هزار و ۷۰۱ دانشجو در سال ۲۰۲۰ رسیده است.

«دهه هشتادی»، «زومر»، «نسل زد» و … کلیدواژه و اصطلاحاتی است که طی پنج شش هفته گذشته مورد توجه رسانه‌ها، جامعه‌شناسان، صاحب‌نظران سیاسی و … قرار گرفته است؛ نسلی که گویا سر سازش با وضعیت کنونی را ندارد اما روی دیگر اعتراضش را نه در خیابان بلکه در تدارک برای رفتن از کشور نشان می‌دهد.

در روزهایی که فشارهای روانی و اقتصادی در جامعه رو به افزایش نشان می‌دهد، مساله مهاجرت به خصوص مهاجرت نخبگان ابعاد گسترده‌تری می‌یابد.   به گزارش رسانه‌ها، رتبه مهاجرفرستی ایران در سال ۲۰۲۰ و از میان ۲۳۲ کشور ۵۳ بوده است. حالا برخی از کارشناسان می‌گویند با این شرایط اقتصادی و اجتماعی احتمالا موج جدیدی