در شرایط کنار نشستن نواصولگرایان به رهبری قالیباف از انتخابات ریاست جمهوری، بسیاری چشم به سرنوشت دیگر قوه یعنی دولت و انتخابات هشتم تیرماه دوخته‌اند

فضای سیاسی کشور که به سرعت وارد فاز انتخاباتی شده، مستعد به وجود آمدن پدیده‌های انتخاباتی است.

در شرایطی که منتقدان دولت، شکست مذاکرات را به حساب ناکامی سیاست خارجی دولت سیزدهم می‌نویسند، رسانه‌ها و چهره‌های هوادار دولت می‌گویند موفق شدیم معیشت مردم را از گروی مذاکرات هسته‌ای دربیاوریم.

برخی ناظران و رسانه‌ها مراسم تشییع در روزهای اخیر را نه تنها با مراسم سردار سلیمانی در زمستان ۹۸ بلکه با انبوه جمعیت عزادار در میانه خرداد سال ۶۸ مقایسه می‌کنند.

در حالی که پس از حمله انتقامی اواخر فروردین ماه ایران به اراضی اشغالی با ده‌ها موشک و پهپاد، به نظر می‌رسید توازن نظامی-امنیتی تازه در منطقه تنظیم و از دید برخی ناظران منجر به افزایش پرستیژ تهران شده، اکنون فقدان رئیس جمهور و نیز رئیس دستگاه دیپلماسی تا حدودی تلطیف فضای نگرش به مسائل ایران را در جهان به دنبال داشته است.

او دومین رئیس‌جمهور یا به عبارتی رئیس قوه مجریه است که نامش با شهادت درآمیخت (پس از شهید رجایی که هشتم شهریورماه ۱۳۶۰ ترور شد). عجیب آن که بعد از شهادت «سیدمحمد بهشتی» اولین رئیس قوه قضاییه تاریخ جمهوری اسلامی (در هفتم تیرماه ۱۳۶۰) او دومین قاضی القضاتی است که به شهادت می‌رسد.

در ارتباط با اظهارات جنجالی کمال خرازی و نیز برداشت‌ها از آن به عنوان سیگنال مذاکراتی، تحلیل‌های گوناگونی طی روزهای گذشته مطرح شد

منتقدان، رسانه‌های طرفدار دولت مانند «کیهان» و «ایرنا» را متهم به سانسور اظهارات قاضی القضات کردند.

روحانی در نامه سرگشاده خود چهار عنوان «ادعای اهانت به قوه قضائیه و شورای نگهبان، ادعای عدم بینش سیاسی، ادعای عدم التزام به قانون اساسی و ادعای تعرض به اعتقادات اصیل دینی» را دلایل رد صلاحیتش از سوی شورای نگهبان اعلام داشته است.

از دید بسیاری، اولویت اصلی حاکمیت باید رسیدگی به امور اقتصادی و معیشت مردم باشد تا برخورد با بی حجابی