وقتی ناگهان خبر یک حمله‌ی انتحاری را می‌خوانیم (مانند آنچه دیروز در قلب استانبول اتفاق افتاد) یا از توحش در جنگ (وقایع هشت ماه گذشته شرق اروپا) می‌شنویم یا زمانی که انواع خشونت لجام گسیخته بشر علیه بشر را می‌بینیم و … متحیر می‌مانیم. چه چیزی ممکن است انسان‌ها را متقاعد به انجام چنین جنایاتی

خبر:  در جلسه علنی یک‌شنبه گذشته مجلس یازدهم (۱۵ آبان)، بیانیه‌ی بدون امضایی خوانده شد که بر اساس آن ۲۲۷ نماینده، معترضان را «محارب»، «مانند داعش» و «آشوبگر» خواندند و خواهان «قصاص» (می‌شود خواند اعدام) آنان شدند.     تحلیل: فیلسوفان اصطلاح خِرد جمعی را برای هر رفتاری (افکار، احساسات، میل ها، کارها، دستورالعمل ها

رَنج اجتماعی از گذشته تا به امروز وجود داشته است؛ به صورت‌ های مختلف جنگ، کشتار، درگیری، سیل، طوفان و بیماری. اما رنج‌ها همگی به شکل فردی تجربه می‌شوند و در مرحله رنج اجتماعی نیستند.   نقش و زبان هنرمندان که فرقی ندارد زبان شاعر باشد یا فیلم‌ساز، روشنفکر، هنرمند، سلبریتی، نقاش یا رمان‌نویس باشد؛

خیریه‌ها به عنوان تشکل‌های مردمی یا به عبارتی سازمان‌های مردم‌نهاد فعالیت پرفراز و فرودی را طی دهه‌ها در کشور ما داشته‌اند؛ فعالیتی که به رغم رفع نیازهای عمدتا معیشتی افراد و خانوارهای آسیب‌پذیر، چالش‌زا نیز بوده است.   طی سال‌های اخیر و جدا از برچسب‌های سیاسی که روی برخی از سمن‌ها خورده و حساسیت‌های حاکمیتی

شرایط اجتماعی به سمتی می‌رود که همه از آزادی سخن می‌گویند، اما نه از مفهوم آزادی خبری هست نه از ماهیتش. نویسنده و روزنامه‌نگاری که پیش خود آزاد نیست، اگر هزار سال هم بیاید و کلمه ببافد جز برده‌ای خُرد، چیزی نخواهد شد و کاری از پیش نخواهد برد.   این قسم اسرا دو دسته‌اند؛

تلسکوپ «جیمز وب» که از ۲۱ تیرماه خود را در بالاترین مدار خبرهای زمین و پیرامون زندگی ما قرار داد، همچنان نگاه بسیاری را به خود دوخته است.   در یکی از تازه‌ترین خبرها ناسا و آژانس فضایی اروپا روز سه‌شنبه دو اوت (۱۱ مرداد) اعلام کردند این تلسکوپ فضایی در بین مقادیر عظیمی از

امروز که دفتر نکته‌ها و یادداشت‌هایم (از فروردین ۷۵ تا فروردین ۸۸) را ورق می‌زدم به یک نکته از «آلبرکامو» نویسنده و وجودگرای فرانسوی، یک نکته از «حسین بن علی» (ع) و نکته ی سوم هم از یک متفکر گمنام برخوردم که هر سه نکته بیانگر وضع و حال این روزها و شب‌ها است.  

۲ نکته ی زیر به منتقدانی مانند مصطفا آل احمد، مصطفا تاج زاده، محمدرسول اف، جعفر پناهی و دیگر زندانیان عقیدتی و سیاسی جدید و قدیم تقدیم می شود:   الف – «باروخ اسپینوزا» فیلسوف اخلاقگرای سده هفدهم میلادی در کتاب «اخلاق» بخش سوم، قضیه ۱۱ می گوید: شخص و مقامی که جویای قدرت سیاسی

در روزهای گذشته دو کشور سریلانکا و آرژانتین از  قاره‌های آسیا و آمریکای جنوبی،  با زمینه‌هایی تقریبا مشابه، شاهد تجمعات اعتراضی بوده‌اند. ناآرامی‌های روزهای اخیر این دو کشور را شاید بتوان با نظریه «محرومیت نسبی» تبیین کرد؛ نظریه‌ای که از نگاهی روان‌شناسانه به بررسی دلایل شورش‌های اجتماعی می‌پردازد.   جامعه‌شناسان، محرومیت نسبی را به عنوان

ظرف امروز و روزهای گذشته در خبرها آمده که برخی مسوولان (شهرداران، فرمانداران و استانداران) در مشهد و شیراز و بوشهر و قم و …دستور داده اند که از ورود دختران و بانوان کم حجاب یا بدحجاب به مترو و اداره ها جلوگیری کنند و به آنان در اداره ها و بانک ها خدمات ارایه