علت برخی اظهارات سیاسیون را می‌توان در یک کلمه ساده و عامیانه جست‌وجو کرد که به راحتی اوضاع آنان را توصیف کند: «شکم سیری»

واقعیت این است که ما آدم ها به اینجا به این کره خاکی قدم می گذاریم بدون این که خیلی از ما دلیل به دنیا آمدن خود را بدانیم. یک زندگی کوتاه را تجربه می کنیم و پیش از این که درست و حسابی از چیزی سر در بیاوریم مجبوریم غزل خداحافظی را بخوانیم.

مناظره‌ها علاوه بر این که نام افرادی مانند غنی نژاد را بر زبان‌ انداخت باعث طرح این پرسش شد که لیبرالیسم چیست و چه می‌گوید؟ مخصوصا در زمانی که گفته می‌شود در این کشور لیبرالیست‌ها بانی وضعیت موجودند.

آنان حق دارند با همه‌ی نشریات، شبکه‌های متنوع خبری و تلویزیونی و رادیویی، نیز در فضای مجازی با هدف نجات کشور یا توسعه‌ی آن، گفت وگو و انتقاد کنند و با کِلکِ زبان بُریده‌شان در صفحه‌های توییتری خود، بنویسند و تمام مقام‌ها را مورد نوازش قرار دهند! بی آن که نیروهای نظامی و امنیتی متعرضشان شوند.

اجبار جواب نمی دهد و چاره ی کار دگرگونی ساختاری فرهنگ ، آموزش ، سیاست، اقتصاد جامعه و حوزه ی قدرت است.

«عقده‌سنجی» یا «عقده‌گرایی» در درمان‌روانی که «زیگموند فروید» بنیانگذار دانش روانکاوی روی آن تاکید می‌کرد حالا بیش از پیش در این رشته علمی مورد توجه قرار گرفته است، اما به نظر می‌رسد برخی روانشناسان خصوصا در روانشناسی زرد با ایجاد عقده‌های بیشتر در انسان و انگیزه‌های کاذب، آنان را بیشتر دچار مشکلات روانی و هویتی می‌کنند.

انتشار اظهارات پایتونی باعث شد تا به مدد فضای مجازی در کوتاه‌ترین زمان ممکن عجایب گفته‌های این استاد دانشگاه هویدا شود؛ رخدادی که از یک منظر نگاه‌ بسیاری را به مساله «نخبگی» دوخت.

داستان آسیه از برجستگی «اراده آدمی» می گوید. در این اتفاق، این بهانه که ساختار فاسد، لزوما فرد را فاسد می سازد و آلودگی افراد را توجیه می کند، زیر سوال می رود!

آنهایی که زندگی کردن بلد نیستند، یا زندگی‌شان دزدیده شده، درباره زندگی زیاد می‌نویسند و نصیحت می‌کنند.

پیچیدگی پدیده دین و حجاب در جهان و ایران کنونی به گونه ای است که با زور نمی توان آن را جا انداخت