طی روزهای اخیر کنار رفتن «جو بایدن» به نفع معاونش «کامالا هریس» در کمپین انتخاباتی دموکرات‌ها در آمریکا باعث شد تا داغ هر دو طرف تازه شود و بار دیگر یکدیگر را دلیل باخت در برابر رقیب قلمداد کنند.

نظام سیاسی ما خود و جامعه را از کارکردهای مثبت تحزب در عرصه سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و حتی اقتصادی محروم می‌کند

با توجه به تحلیل‌های آمار انتخابات گذشته در زمان پیروزی نامزدهای اصلاحاتی و اعتدالی نیز ادعای قومیتی بودن آرای پزشکیان با تردیدهای بسیاری روبرو می‌شود هر چند نمی‌توان انکار کردن نامزدهای ریاست جمهوری در ادوار نخست حضور در انتخابات، از استان زادگاه خود بیشترین آرا را به دست آورده‌اند که البته این موارد در خصوص استان‌هایی مانند کرمان، یزد و سمنان در حمایت از مرحوم هاشمی، خاتمی، احمدی نژاد و روحانی تحت عنوان قومیت‌گرایی یاد نمی‌شود.

نتایج انتخابات اخیر هر چند نخواهد توانست اوضاع را برای خانواده‌های داغدار و آسیب‌دیده حوادث آبان ۹۸ و پاییز ۱۴۰۱ به حالت قبل برگرداند و زخمشان را التیام بخشد اما به هر حال تاثیر انکارناپذیری در ترمیم سرمایه‌های اجتماعی نظام خواهد داشت.

در این فضا و برای مرحله دوم انتخابات ۱۴۰۳ بسیاری می‌پرسند چه تفاوتی میان پزشکیان و جلیلی وجود دارد و امروز اساسا چه تغییری نسبت فضای قبلی وجود دارد تا دوباره به صندوق رای مراجعه کنیم.

پزشکیان صدای سعید جلیلی را پشت گوش خود می‌شنود که می‌خواهد با کنار زدن او کلید پاستور را از چنگ نامزد اصلاح‌طلبان به در آورد

در روزهایی که گذشت بسیاری از خسارت حضور پوششی‌ها در انتخابات گفتند و نوشتند

در میان نکات جالب توجه مناظره مانند مقایسه FATF با فیفا و طعنه به «دولت سایه» از سوی پزشکیان و اصرار جلیلی بر بی‌برنامگی و وادادگی حریف در مذاکره با غرب و این که وی کشور را عقب می‌اندازد، این خطاب نامزد اصلاح‌طلبان رو به جلیلی که «من از انتخابات کنار می‌کشم در صورتی که اگر نتوانست به رشد هشت درصدی برسد اعدامش کنید» مورد توجه بسیاری قرار گرفت.

پزشکیان یا جلیلی در صورتی به پیروزی خواهند رسید که بتوانند تصویری متفاوت و کاریزماگونه از خود ارایه و به جامعه القا کنند که در سطح جایگاه ریاست جمهوری هستند و صرفا دلخوش به رای تشکیلاتی نباشند.

در قلمرو اصلی‌ترین حامی حزب الله، انتخابات به اصلی‌ترین مساله روز تبدیل شده است. نکته قابل تامل آنکه در رقابت‌های انتخاباتی، سیاست خارجی تهران در قبال محور مقاومت و حمایت از متحدان منطقه‌ای یکی از کمرنگ‌ترین محورهای میزگرد و مناظرات انتخاباتی بود.