در یکی از نیایش هایش بعد از انتخاب شدن به عنوان نماینده مردم تهران می گوید: «خدایا! مردم آنقدر به من محبت و مرا از باران لطف خود سرشار کردند که به راستی خجلم و آنقدر خود را کوچک می بینم که نمی توانم از عهده خدمت به آنان به درآیم.»

او دومین رئیس‌جمهور یا به عبارتی رئیس قوه مجریه است که نامش با شهادت درآمیخت (پس از شهید رجایی که هشتم شهریورماه ۱۳۶۰ ترور شد). عجیب آن که بعد از شهادت «سیدمحمد بهشتی» اولین رئیس قوه قضاییه تاریخ جمهوری اسلامی (در هفتم تیرماه ۱۳۶۰) او دومین قاضی القضاتی است که به شهادت می‌رسد.

کشمکش‌ها بر سر شهادت جوان سبزواری در حالی است که پیش از آن، موضوع شهادت آیت الله «عباسعلی سلیمانی» نیز مورد توجه بسیاری قرار گرفته بود

امروز که دفتر نکته‌ها و یادداشت‌هایم (از فروردین ۷۵ تا فروردین ۸۸) را ورق می‌زدم به یک نکته از «آلبرکامو» نویسنده و وجودگرای فرانسوی، یک نکته از «حسین بن علی» (ع) و نکته ی سوم هم از یک متفکر گمنام برخوردم که هر سه نکته بیانگر وضع و حال این روزها و شب‌ها است.