«فریدون مشیری» در یکی سروده‌هایش بخشی دارد با این مضمون «از همان روزی که دست حضرت قابیل گشت آلوده به خون حضرت هابیل، آدمیت مرد گرچه آدم زنده بود…صحبت از مرگ محبت مرگ عشق گفت‌وگو از مرگ انسانیت است»   این سروده حالا با شنیدن اخبار قتل خانوادگی خرمدین‌ها بیشتر معنی پیدا می‌کند؛ پدری فرزندانِ