شاید فوتبال راه نجات عربستان نباشد اما به نظر می‌رسد مُسهلی مقطعی برای انسداد سیاسی یا به عبارتی دیگر خشکی مزاج این کشور باشد تا برای مدتی تسکین‌آمیز ظاهر شود.

دخالت‌های بی‌امان دولت‌های روس و انگلیس که ایران را عملا به مستعمراتی برای این کشورها بدل کرده بود برای جامعه زمانه امیر هم به نحوی تشریح می‌شد که گویی روسیه چون «دایه مهربان‌تر از مادر» هر کاری انجام داده به نفع ملت بوده و کسی هم نباید در این حوزه انتقادی داشته باشد.

دو دسته سوگوار در این مملکت هست. آنها که خودشان را چنان کوچک و بی‌فایده می‌پندارند که جسارت تفکر و عمل را به کلی از دست داده‌اند و دسته دوم، که ژست روشنفکری‌شان چشم در می‌آورد.

خیلی از معترضان، به شاخ‌های ادبی-هنری، رسانه‌ای، سیاسی و ورزشی که اکنون بر سر رهبری اپوزسیون مجازی جمهوری اسلامی رقابت‌ دارند به چشم سرکرده وقت مجاهدین خلق نگاه نمی‌کنند و حتی به آن‌ها حق می‌دهند که خواستار حمایت رهبران غربی از جنبش‌شان باشند؛ شبیه ایرانی‌هایی که چند روز پیش از بایدن خواستند مرگ برجام را رسما اعلام کند

امروز شانزدهم آذر با یک دانشجوی دکتری اندیشه ی سیاسی و مُنتقد مدنی وضع موجود گفت وگو کردم و روز دانشجو را به او تبریک گفتم.   گفت: چگونه می‌توان روز دانشجو را تبریک گفت در حالی که ده‌ها دانشجوی دختر و پسر، ده‌ها کودک و نوجوان از جمله باوان دختر فرشته احمدی، کیان پیرفلک

فرهنگ سیاسی مفهومی است که در سرنوشت هر کشور خواه‌ناخواه خود را نشان می‌دهد و روند و سمت و سوی حرکت را مشخص می‌سازد.   این فرهنگ اگر برجسته و متمدنانه باشد راهی جز پیشرفت و تعالی باقی نمی‌ماند. این درحالی است که اگر این فرهنگ مضمحل شود، به یقین کشور مسیر خوبی را طی

در آسیب‌شناسی رفتارهای مردم معترض در حوادث اخیر باید پارامترهای مختلف در بازه‌های زمانی مختلف مورد بررسی قرار گیرد مثلا پارامترهای قبل و بعد از انقلاب را مورد ارزیابی قرار دهیم که چه وضعیتی داشتیم و به چه وضعیتی رسیده‌ایم. لذا معطوف کردن تغییر رفتارها صرفا به بازه ۶۰ روزه اخیر و نتیجه گرفتن از

عصر اینترنت درک «نسل زد» (Generation Z) از زندگی را متحول کرده است.   این روزها عملکرد نوجوانان همه را در فکر فرو برده است؛ نسلی که شامل نیمه دوم دهه‌هفتادی‌ها و کل دهه‌هشتادی‌ها می‌شود و با نسل ایگرگ (Y) دهه چهل و پنجاه و شصت، فرایند «جامعه‌پذیری»شان کاملا متفاوت است.   در حالی که

خبر:  در جلسه علنی یک‌شنبه گذشته مجلس یازدهم (۱۵ آبان)، بیانیه‌ی بدون امضایی خوانده شد که بر اساس آن ۲۲۷ نماینده، معترضان را «محارب»، «مانند داعش» و «آشوبگر» خواندند و خواهان «قصاص» (می‌شود خواند اعدام) آنان شدند.     تحلیل: فیلسوفان اصطلاح خِرد جمعی را برای هر رفتاری (افکار، احساسات، میل ها، کارها، دستورالعمل ها

حق‌خواهی بدون خشونت یا ساتیاگراها (پیگیری حقیقت) در دنیا بارها جواب خودش را پس داده است. به عنوان مثال گاندی با همین جنبش مدنی موفق شد سلطه بریتانیا بر هندوستان را محدود کند.‌ البته باید اضافه کرد ملت‌ها هرگز نمی‌توانند از نسخه یکدیگر برای اموری مانند توسعه یا مبارزه استفاده کنند و باید به فراخور