علاوه بر کشور چین که راهبرد اقتصادی را همواره در این سال‌ها مبنای عمل قرار داده است‌، عربستان سعودی نیز مسیر حرکت خود را همراستا با توسعه این شاهراه قرار داده است.

توافق ایران و عربستان در پکن به این معنا است که ریاض از آن رویکرد حداکثری خود فاصله گرفته و ترجیح داد در شرایط کنونی، به همین موضوع احیای روابط دیپلماتیک رضایت دهد و مسائل و اختلاف‌های دیگر به آینده موکول شود.

عامل اصلی پیروزی انقلاب اسلامی اکنون دقیقا پاشنه آشیل معارضان نظام برآمده از این انقلاب محسوب می‌شود

یک راه چاره، «خوددگرگون‌سازی» است و پیش از آن، «خودپذیری» نخستین مرحله در فرآیند خوددگرگون‌سازی است

شاید فوتبال راه نجات عربستان نباشد اما به نظر می‌رسد مُسهلی مقطعی برای انسداد سیاسی یا به عبارتی دیگر خشکی مزاج این کشور باشد تا برای مدتی تسکین‌آمیز ظاهر شود.

دخالت‌های بی‌امان دولت‌های روس و انگلیس که ایران را عملا به مستعمراتی برای این کشورها بدل کرده بود برای جامعه زمانه امیر هم به نحوی تشریح می‌شد که گویی روسیه چون «دایه مهربان‌تر از مادر» هر کاری انجام داده به نفع ملت بوده و کسی هم نباید در این حوزه انتقادی داشته باشد.

دو دسته سوگوار در این مملکت هست. آنها که خودشان را چنان کوچک و بی‌فایده می‌پندارند که جسارت تفکر و عمل را به کلی از دست داده‌اند و دسته دوم، که ژست روشنفکری‌شان چشم در می‌آورد.

خیلی از معترضان، به شاخ‌های ادبی-هنری، رسانه‌ای، سیاسی و ورزشی که اکنون بر سر رهبری اپوزسیون مجازی جمهوری اسلامی رقابت‌ دارند به چشم سرکرده وقت مجاهدین خلق نگاه نمی‌کنند و حتی به آن‌ها حق می‌دهند که خواستار حمایت رهبران غربی از جنبش‌شان باشند؛ شبیه ایرانی‌هایی که چند روز پیش از بایدن خواستند مرگ برجام را رسما اعلام کند

امروز شانزدهم آذر با یک دانشجوی دکتری اندیشه ی سیاسی و مُنتقد مدنی وضع موجود گفت وگو کردم و روز دانشجو را به او تبریک گفتم.   گفت: چگونه می‌توان روز دانشجو را تبریک گفت در حالی که ده‌ها دانشجوی دختر و پسر، ده‌ها کودک و نوجوان از جمله باوان دختر فرشته احمدی، کیان پیرفلک

فرهنگ سیاسی مفهومی است که در سرنوشت هر کشور خواه‌ناخواه خود را نشان می‌دهد و روند و سمت و سوی حرکت را مشخص می‌سازد.   این فرهنگ اگر برجسته و متمدنانه باشد راهی جز پیشرفت و تعالی باقی نمی‌ماند. این درحالی است که اگر این فرهنگ مضمحل شود، به یقین کشور مسیر خوبی را طی