قرار گرفتن دولتی‌ها در مرکز انتقادات مربوط به بررسی صلاحیت‌ها پیش از رسیدن به مرحله شورای نگهبان، نگاه بسیاری را به نقش هیات‌های اجرایی و کارکردهایشان دوخته است.

از زمان انتخابات مجلس اول تا مجلس دهم، کمترین میزان مشارکت به مجلس اول و هفتم و بیشترین آن هم به دوره پنجم انتخابات اختصاص داشت

با وجود انتقادات متعدد و پراکنده به عملکرد اقتصادی و کارآمدی دولت در رفع مشکلات به نظر می‌رسد رویارویی اصلی از جانب بهارستان حول اتهام «مهندسی انتخابات» شکل گرفته است.

بسیاری از اصولگرایان در مقابِل اتهام تلاش برای خالص‌سازی، نوک پیکان حملاتشان را متوجه اصلاح‌طلبان کرده و آنان را متهم می‌کنند که به دنبال کاهش مشارکتند.

بسیاری می‌گویند انتخابات مجلس دوازدهم با توجه به روندهای فعلی سیاسی و گریزانی میلیون‌ها رای‌دهنده از صندوق‌ها، آورده‌ای برای اصلاح‌طلبان نخواهد داشت و در صورتی که تا اسفندماه اتفاق خاصی نیافتد آنان باید از کنار گود شاهد رقابت پایداری-نواصولگرا باشند.

به موازات طرح دیدگاه‌های مختلف درباره اینکه چگونه قوای سیاسی به خصوص در جریان اصولگرایی می‌خواهند مفهوم وحدت را تفسیر و اجرا کنند، چهره‌های سیاسی این جریان دیدگاه‌های مختلفی درباره اختلافات درونی این جریان دارند.

شاید قالیباف بی‌میل نباشد با قرار گرفتن در نقش اپوزسیون اصولگرایی حاکم، نشان دهد از «یکدست شدن سیاسی حاکمیت» عبور کرده است تا شاید از آرا اصلاحاتی‌ها و اعتدالیون بهره‌مند شود و بتواند صدرنشینی در بهارستان را تضمین کند

رسانه‌های ضدجمهوری اسلامی اصرار دارند که «ترور بیولوژیک» و «حملات شیمیایی» کار بخشی از حاکمیت است یا حداقل گروه‌های افراطی که مانند وقایع اسیدپاشی اصفهان و قتل‌های کرمان و ... برخوردی با آن صورت نمی‌گیرد

یکی از انتقادات به زاکانی این بوده که بیشتر به دنبال نمایش بوده تا مدیریت شهری و این محور در جریان سیل تابستانی در امامزاده داوود با تصاویر شهردارِ گِلی و بی‌چکمه در آب به اوج خود رسید.

یک راه چاره، «خوددگرگون‌سازی» است و پیش از آن، «خودپذیری» نخستین مرحله در فرآیند خوددگرگون‌سازی است