ناترازی مسکن به حدی نگران کننده رسیده و علاوه بر آثار اقتصادی، تبعات اجتماعی قابل توجهی از جمله افزایش بدمسکنی، کاهش کیفیت زندگی، بالا رفتن سن ازدواج و ...را به دنبال دارد

اجاره‌نشین‌ها در دهه۸۰ تنها ۲۸درصد از هزینه‌های زندگی‌شان را صرف مسکن می‌کردند. از ابتدای دهه۹۰ این فاکتور، بزرگ و بزرگ‌تر شد.

تورم عمومی بالا در ماه‌‌‌های اخیر یک عامل مهم دیگر در شتاب رشد هزینه اجاره‌‌‌نشینی و سبقت گرفتن آن از سایر هزینه‌‌‌های مربوط به تامین کالاها و خدمات مصرفی خانوارهاست.

طبق آخرین گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، وضعیت شاخص اعتماد مصرف‌کننده در پاییز سال ۱۴۰۲ به عدد ۱۴۴ رسیده است. بر این اساس، عدد این شاخص نسبت به تابستان امسال حدود ۱۴ واحد رشد داشته است که نشان از بهبود نگرش مردم نسبت به اقتصاد در حال و آینده دارد.

منتقدان با اشاره به وضعیت اجاره‌بها و تورم آن می‌گویند این شاخص بهتر می‌تواند نمایشگر شرایط بازار باشد تا آمار و ارقام معدود خرید و فروش‌هایی که صورت می‌گیرد

بسیاری می‌گویند قدرت خرید دستمزد سال ۱۴۰۲، در مقایسه با سال‌های گذشته حتی کفاف اجاره‌خانه و هزینه‌های خوراکی را نمی‌دهد.

همزمان با کش و قوس‌های ساخت خانه‌های بیست و پنج متری، انتشار اخبار و تصاویری از واحدهایی که در کشورهایی مانند امارات و عربستان به افرادِ بدون مسکن اعطا می‌شود، تفاوت عجیب و غریب وضعیت این کشورها با ایران را به نمایش می‌گذارد.

نقدینگی بزرگی که در ایران تولید می‌شود، شاخص قیمت‌های مسکن را بیش از گذشته بالا برده است

ناتوانی در پرداخت اجاره مدارس منجر به تکرار سناریوی تهدید به تخلیه از سوی مالکان در آستانه سال تحصیلی می‌شود

تدابیر تسهیلاتی برای رونق بازار مسکن و تقویت توان خرید متقاضیان در رسانه‌ها مورد توجه ویژه قرار گرفته است