پرسشی که مطرح است اینکه آیا سران صهیونیستی متوجه عواقب رفتار ضدانسانی و به عبارتی قضاوت تاریخ و افکار عمومی نیستند؟

معادلات میدانی روزهای اخیر حکایت از آن دارد که اسرائیل اکنون به‌جای حمله زمینی یکپارچه به دنبال گسترش نفوذ و پیشروی تدریجی در باریکه غزه است و بر این اساس، حملات هوایی، موشکی و همچنین دریایی خود را تنظیم می‌کند.

نگاهی به تاریخ جنگ‌های رژیم صهیونیستی با اعراب نشان می‌دهد که این رژِیم به واسطه اینکه افکارعمومی متزلزل و یک ملت ساختگی پشت سر آن قرار دارد از اراده لازم برای پیگیری یک جنگ بلندمدت برخوردار نیست

این خشونت، پیش و بیش از آن که مبتنی بر ملاحظات نظامی و امنیتی باشد مبتنی بر تصویر و تصوری است که در تفسیرهای تورات تحریف شده از «دیگری» ترسیم شده است.

ادامه حملات شدید به غیرنظامیان در نوار غزه و کشته‌شدن دسته دسته ساکنان این منطقه در حالی است که پیش از این صدها هزار نفر از فلسطینی‌ها تحت شدیدترین فشارها مرگی تدریجی را تجربه کرده‌اند

بسیاری منتظرند ببینند بعد از هشدار تخلیه غزه، ورود نیروهای رژیم صهیونیستی به عرصه جنگ زمینی، تحولات اراضی اشغالی را چگونه رقم خواهد زد.

وضعیت امنیت جانی، مالی و روانی فلسطینیان از زمان بن گوریون تا نتانیاهو روز به روز بدتر شده است

کابینه افراطی اسرائیل در سال‌های اخیر هم‌زمان با تشدید فشار بر فلسطینی‌ها در کرانه باختری و نوار غزه، تعداد اسرا را در زندان‌های خود به حد انفجار رسانده و هیچ نرمشی برای تعیین تکلیف هفت هزار اسیر دربند این رژیم از خود نشان نمی‌دهد.

وقوع زلزله شدید در افغانستان پس از حاکمیت طالبان بر این کشور باعث شده تا به دلیل نااطمینانی نسبت به این رژیم، تمایل و امکان ارسال کمک‌های خارجی به زلزله‌زدگان به شکل چشمگیری کاهش یابد؛ حکومتی که حتی در اعلام آمار از قربانیان و آسیب‌دیدگان نتوانست حداقلی از کارآمدی را نشان دهد.

ا توجه به این که جنگ تازه آغاز شده و احتمالا تا زمانی که اسرائیل از گیجی ضربه‌ای که خورده بیرون نیاید میانجیگری هم در کار نخواهد بود، باید به انتظار تحولات میدانی روزهای آینده نشست.