یلدا، شب زایش خورشید است در منتهای سیاهی. شبی که اورمزد بر اهریمن تاریکی پیروز می‌گردد. شبی مقدس در ایران باستان که پس از گذشت سه هزاره هنوز در حوزه ایران بزرگ زنده است. از خراسان تا افغانستان، از کشمیر تا پاکستان و شمال هندوستان.   برخی محققان معتقدند که حتی جشن کریسمس مسیحیان با

۱⃣ پدربزرگم وقتی از خانه بیرون می‌آمد تا برسد مسجد، صد نفر اهل محل سلامش می‌دادند. چشم توی چشم. لابد گاهی می‌ایستادند دست گرمی می‌دادند‌. احوال رفیقی را می پرسیدند و برنامه‌ی امری را می‌ریختند. آنها می‌توانستند روی قول و حرف و نگاه و سلام هم حساب کنند. ما چقدر می‌توانیم روی لایک و قلب

آمده بود تا فایل‌‌های تدریس شاد را بگیرد. آرام و قرار نداشت. “چرا دانلود نکردی؟” “ما چهار تا دختریم با یه گوشی نمی‌رسم دانلود کنم. البته یه گوشی دیگه هم داریم که مال برادرمه.” نگاهش آمیخته به شرم و تسلیم بود. چشم چشم می‌کرد و پدر را می‌پایید که در مدرسه ایستاده بود و بی‌امان

بله به کامِ استکبار. آیا آنچه استکبار نامیده‌ایم براستی جانداری حاوی روح حساس و لطیف است که از شعار دادن دانش‌آموزان در خیابان آزرده خاطر گشته و دچار افسردگی روحی شده و دست از اعمال زشت گذشته‌اش برمی‌دارد؟ یا همان کشور پیشرفته و کعبه‌ی آمالی‌ست که سالها‌ پیش از دیوار سفارتش بالا کشیدیم و حالا

نمی‌دانم از کی خبر مرگ این‌قدر برای‌مان عادی شده‌است. خبر مرگ همکار فرهنگی را می‌خوانیم چند پیام تسلیت مجازی می‌فرستیم و گمان می‌کنیم درد و رنج و بیماری و مرگ و بی‌عدالتی فقط برای همسایه ‌است. خبر مرگ دانش‌آموزان را دست به دست می‌چرخانیم و سقوط نوجوان کولبر از صخره‌ها‌ی بی‌عدالتی آموزشی را دهان به

رودولف شوئنهایمر (Rudolf_Schoenheimer) پزشک و بیوشیمی‌دان آلمانی‌ در سال ۱۸۹۸ و در خانواده‌ای یهودی به دنیا آمد. او ابتدا پزشکی را در دانشگاه فردریش ویلهلم به اتمام رساند و دو سال در جنگ جهانی اول خدمت کرد. آنگاه در دانشگاه فرایبورگ در رشته شیمی تحصیل کرد و تا درجه ریاست بخش شیمی فیزیولوژیک این دانشگاه

از ابتدای شرایط کرونایی معلمین به صورت خودجوش شروع به آموزش مجازی و تهیه و تولید محتوای آموزشی کردند. در این خصوص آزمون و خطاهای مختلفی صورت پذیرفت. اگر چه هیچ هدایتگر واحدی وجود نداشت، بسیاری از نتایج زیبا و پربار بودند. شبکه‌ی شاد نیز با وجود تمامی اما و اگر‌ها تکامل یافت و مطابق

بامداد سیاه عاشورای سال ۱۲۹۰ شمسی است. سربازان روس جوخه‌های اعدام برپا کرده‌اند تا آزادی‌خواهان تبریزی ازجمله ثقه‌الاسلام، شیخ سلیم و برادرزاده‌ی ستار‌خان و ده‌ها بزرگ‌مرد دیگر را به دار بیاویزند. هوای دی‌ماه بس ناجوانمردانه سرد است. آیا کسی هست که مرا یاری دهد؟ چهار سال از انقلاب مشروطه و قانون‌خواهی ایرانیان گذشته است. محمد

قطار کنکور ۹۹ نیز با بیش از یک میلیون مسافر و البته چندین برابر خانواده و معلمین و دست‌اندرکاران نگران به خط پایان خود رسید. با همه‌ی اما و اگر‌هایش در شرایط دشوار کرونایی، با حرف و حدیث‌هایی پیرامون لو رفتن سوالات و در غیاب عده‌ای که اسم نوشتند اما به هر دلیل کنکور ندادند.

تقی ارانی در اران از توابع تبریز در خانواده‌ی یک کارمند ساده وزارت دارایی به دنیا آمد. پس از انتقال پدرش ابوالفتح به تهران، تحصیلات ابتدایی را در ۱۲۹۳ش. در مدرسه شرف و دوره متوسطه را (۱۲۹۴-۱۳۰۰) در دارالفنون و دانشکده پزشکی را هم با رتبه اول به اتمام رساند. در ۱۳۰۷ در آلمان دانشجوی