در حالی که پس از حمله انتقامی اواخر فروردین ماه ایران به اراضی اشغالی با ده‌ها موشک و پهپاد، به نظر می‌رسید توازن نظامی-امنیتی تازه در منطقه تنظیم و از دید برخی ناظران منجر به افزایش پرستیژ تهران شده، اکنون فقدان رئیس جمهور و نیز رئیس دستگاه دیپلماسی تا حدودی تلطیف فضای نگرش به مسائل ایران را در جهان به دنبال داشته است.

در ارتباط با اظهارات جنجالی کمال خرازی و نیز برداشت‌ها از آن به عنوان سیگنال مذاکراتی، تحلیل‌های گوناگونی طی روزهای گذشته مطرح شد

با وجود اختصاص بودجه‌های بودجه‌های دولتی برای فقرزدایی و اقداماتی مانند اعطای یارانه‌های مستقیم و غیرمستقیم، حتی رشد اقتصادی نیز در برخی مقاطع نتوانسته در این زمینه چندان کارساز باشد.

برداشت‌های مثبت از سفر تازه گروسی به تهران در حالی است که مدیرکل آژانس چندی پیش در مصاحبه با «صدای آلمان» مدعی شده بود: ایران با در اختیار داشتن اورانیوم غنی‌شده کافی «چند هفته و نه چند ماه» برای ساختن یک بمب اتمی فاصله دارد.

سخنگوی دولت به رسانه‌ها گفته آیین‌نامه واردات خودروی کارکرده از مناطق آزاد به تصویب رسیده و ابلاغ هم شده و آیین‌نامه دیگری در این زمینه موجود نیست.

به گفته مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هرچند غنی‌سازی اورانیوم در سطوح نزدیک به درجه تسلیحات باعث نگرانی است، اما نمی‌توان به این نتیجه مستقیم رسید که ایران اکنون سلاح هسته‌ای دارد.

اشاره به وضعیت سفر رفتنِ خانوارهای ایرانی از دید بسیاری، متر و معیاری معتبر برای سنجش وضعیت معیشتی مردم نیست؛ نظیر معیارهایی مانند «خط فقر» که برای بسیاری شاخصی اصلی جهت سنجش توان اقتصادی خانوارها است.

حضور مردم در اقتصاد و کنار رفتن دولت از تصدی‌گری اما با چالش‌های پیدا و پنهان زیادی روبرو است.

برقراری آتش‌بس در اراضی اشغالی، کاهش دامنه بحران اوکراین و آمدن طرف‌های درگیر این بحران پای میز مذاکره می‌تواند موانع چانه‌زنی میان ایران و غرب را کاهش دهد.

رویکردهای چهره‌هایی که به مجلس راه یافته‌اند از تداوم مخالفت‌ها با مذاکرات هسته‌ای و کورتر شدن گره پرونده‌هایی چون FATF حکایت دارد.