در فضای پساکرونا که باعث افت شدید آموزشی در کشور شد و با توجه به فرتوت شدن نظام آموزشی، کنکورمحوری این نظام را باید مورد توجه قرار داد. مسئله کنکور باعث شده دانش‌آموزان به‌جای فهم مطلب به دنبال آموختن روش‌های تست‌زنی باشند.

دولت دیگر مدرسه نمی‌سازد و هرکس آموزش خوب می‌خواهد باید پولش را بدهد و برود مدرسه غیرانتفاعی. روستائیان و دهک‌های پایین جامعه هم عملا از آموزش و توسعه جا می‌مانند‌.

ده‌ها هزار نفر دانش‌آموز در کشور ما حتی حقوق اولیه و بدیهی آموز‌شی‌شان قابل قیاس با اتباع بیگانه هم نیست و این یعنی بی‌عدالتی که از کودکی رشد کرده و معلوم نیست چه سرانجامی به بار خواهد آورد

تا پیش از این اعطای انواع سهمیه‌ها تحت عنوان سهمیه هیات علمی و خانواده شهید و ایثارگر و ... در مقاطع مهم حیات نسلی از دبستان گرفته تا دانشگاه، استخدام تا ترفیع شغلی و ... حال، آینده و در واقع روح و روان میلیون‌ها بدون سهمیه را می‌خراشید اما اکنون جانشان هم آشکارا زیر تیغ سهمیه و در دست پزشکان سهمیه‌ای قرار گرفته است

نمی‌توانند کنکور را بردارند؛ چون در این مملکت فقط برای سه،چهار رشته، شغل و آینده‌ی روشن وجود دارد و همه فارغ از میزان علاقه و استعدادشان، می‌کوشند وارد این رشته‌ها شوند.

اظهارات رئیس سازمان سنجش نشان می‌دهد قطع اینترنت آنچنان که انتظار می‌رفت باعث جمع‌شدن بساط تقلبات کنکوری نشده است.

با اعلام نتایج کنکور، علاوه بر موسسات کنکوری، شرکت های مهاجرتی دست به کار می شوند. موسسات کنکور اسامی افرادی را منتشر می کنند که می گویند از طریق شرکت در کلاس‌های آنها موفق به کسب رتبه برتر شدند و شرکت های مهاجرتی هم لیست بلند بالایی می دهند از آنهایی که رتبه برتر بودند

تا چند سال پیش، موفقیت در کنکور و ورود به دانشگاه‌های برتر کشور به خصوص در رشته‌های پرطرفدار هنوز کورسویی از امید برای کسانی داشت که می‌خواستند از دره شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی پرش کنند.   نتایج امتحانات نهایی و اعلام وضعیت تحصیلی نفرات برتر کنکور سراسری، فاصله میان دانش‌آموزان محصل در مدارس دولتی با

این روزها تعداد زیادی از دانش‌آموزان و اولیا در تب و تاب و استرس انتخاب رشته‌اند. رتبه‌ها اعلام شده و به نظر می‌رسد در حال تجربه‌ی لحظات سرنوشت‌سازی هستند که تمام زندگی و آینده‌شان را تحت تاثیر قرار خواهد داد. راه درست کدام است؟   رشته‌ی مورد علاقه‌‌ی چه کسی؟   سال ۸۴  بود. امیر،

«کم کم داریم به لحظات ملکوتی اعلام نتایج کنکور نزدیک می‌شویم»؛ متاسفانه ما در ردیف کشورهایی هستیم که برای ادامه تحصیلات دانشگاهی هنوز از روش‌ متمرکز و ناکارآمدی چون کنکور استفاده می‌کنیم؛ روشی که در آن سرنوشت افراد نه بر اساس استعداد، توانمندی و حتی انگیزش  وعلاقه‌مندی‌هایشان، بلکه صرفا در یک آزمون چهارساعته، آن‌هم به