در روان‌شناسی مفهومی داریم به نام «اثر دانینگ کروگر». دراین حالت هرچه در مورد مساله‌ای کمتر بدانید، با اعتماد به نفس بیشتری در مورد آن صحبت می‌کنید.

اگر راهی را بروی که همیشه رفته‌ای، به همان جایی می‌رسی که همیشه رسیده‌ای. اما یافتن مسیرهای جدید، الزاما نیازمند نگرش‌های تازه است که رنج ساختن‌ و پروراندن‌شان را روشنفکران واقعی متحمل می‌شوند.

مردمِ روزگار ما نهایت سعی‌شان را می‌کنند تا به شیوه‌ای آبرومند وقت‌کُشی کنند. مخصوصا اگر جزو طبقات تحصیل‌کرده باشند. شما به دیدن هنرهای مدرن یا غیر مدرن یا به کنسرت می‌روید، ولی این‌ها ضرورتا نشانه‌ی علاقه‌ی شما به هنر نیست، بلکه یک کار متداول است

فکر کردم در تمام طول تاریخ بشریت این حجم از خشونت علیه جسم و بدن زنانه بی‌سابقه است

اردک‌ها در ظاهر حرکتی نرم و دلپذیر بر سطح آب دارند اما جریان واقعی زندگی‌شان شامل دست و پا زدنی بی‌وقفه است. در واقع این افراد برای آنکه با حقایق ناخوشایند زندگی‌شان مواجه نشوند، مدام سعی در نمایش افراطی خوش‌گذرانی‌ها و عرضه‌ی تصویری دور از واقعیت از خودشان دارند. گویا این تظاهرات موقتا تقلا و رنج درونی‌شان را تسکین می‌دهد.

حتی انبیاء هم با معجزات و رسالاتی که داشتند نتوانستند گوسفندها را به آدم تبدیل کنند، ما که نه معجزه توی آستین داریم، نه اجازه‌ی کتاب نوشتن و حرف زدن

اغلب افراد گرفتار در تله‌ی استحقاق مشکل را در دیگران جستجو می‌کنند و از این رو نیازی به درمان در خود احساس نمی‌کنند

«داریوش مهرجویی» فلسفه می‌دانست و لذا سینمای متکی بر اندیشه‌‌های منحصر به فرد خودش را تولید کرد. از این رو است که «هنر» او عصاره‌ زیباییِ دردناک زیستِ انسان است. فیلم‌های مهرجویی، با سویه‌های مختلف اجتماعی- فلسفی ارزش چندبار دیدن را دارند.

دولت دیگر مدرسه نمی‌سازد و هرکس آموزش خوب می‌خواهد باید پولش را بدهد و برود مدرسه غیرانتفاعی. روستائیان و دهک‌های پایین جامعه هم عملا از آموزش و توسعه جا می‌مانند‌.

ما آلزایمر نداریم. ما به قلم‌های خودخواهِ خشنی که نان‌‌‌شان وامدار سکوت است، اعتبار نخواهیم داد. ما خشونت سکوتِ آنها که باید می‌گفتند، باید می‌نوشتند و دین‌شان را به شهرت ادا می‌کردند، فراموش نخواهیم کرد.