در کل چنین می نماید که گویی عقل، قوه ای است که فقط در مورد انسان های معمولی فعال است ولی وقتی نوبت به آن شاخه ای از موجودات می رسد که به «دیپلمات» شهرت دارند پاک غیب اش می زند!

مفتش بزرگ، تاب آزادی ندارد و از اضطرابی که ملازم آزادی است می گریزد و فضای به ظاهر امن یک ایدیولوژی و جهان بینی جزمی را بر هوای تازه ی جهان آزاد ترجیح می دهد

تنظیم اقتصاد جامعه وظیفه حکومت است و نهج البلاغه، حاکم اسلامی را مسوول فقر و گرسنگی هر انسانی ولو در دورترین نقاط قلمرواش می داند

مدت‌ها است که تحول‌خواهان، توسعه‌طلبان و دگراندیشان، آشفته و آزرده از استعمار و تحریم خارجی و استثمار و استبداد داخلی، در صدد بودند که تغییر اساسی در اوضاع اسفبار اقتصادی و سیاسی جامعه و حکومت ایجاد کنند

واقعیت این است که ما آدم ها به اینجا به این کره خاکی قدم می گذاریم بدون این که خیلی از ما دلیل به دنیا آمدن خود را بدانیم. یک زندگی کوتاه را تجربه می کنیم و پیش از این که درست و حسابی از چیزی سر در بیاوریم مجبوریم غزل خداحافظی را بخوانیم.

آنان حق دارند با همه‌ی نشریات، شبکه‌های متنوع خبری و تلویزیونی و رادیویی، نیز در فضای مجازی با هدف نجات کشور یا توسعه‌ی آن، گفت وگو و انتقاد کنند و با کِلکِ زبان بُریده‌شان در صفحه‌های توییتری خود، بنویسند و تمام مقام‌ها را مورد نوازش قرار دهند! بی آن که نیروهای نظامی و امنیتی متعرضشان شوند.

اجبار جواب نمی دهد و چاره ی کار دگرگونی ساختاری فرهنگ ، آموزش ، سیاست، اقتصاد جامعه و حوزه ی قدرت است.

اقتصاد ما به یک پیر پسر/ پیردختر می مانَد که نه خود می خواهد ازدواج کند و نه دیگری پا پیش می گذارد!

جیمز ریچ در سفرنامه اش (رِحله ریج) در یک جمله نوشته است: به عقیده من بنای پاسارگاد آرامگاه برترین، درخشان‌ترین و جذاب‌ترین فرمانروای مشرق زمین یعنی کوروش است.

پیچیدگی پدیده دین و حجاب در جهان و ایران کنونی به گونه ای است که با زور نمی توان آن را جا انداخت