برقراری آتش‌بس در اراضی اشغالی، کاهش دامنه بحران اوکراین و آمدن طرف‌های درگیر این بحران پای میز مذاکره می‌تواند موانع چانه‌زنی میان ایران و غرب را کاهش دهد.

برنز و سالیوان در دنیایی زندگی می‌کنند که قدرت‌های بزرگ قوانین را تعیین می‌کنند و کشورهای کوچک باید متواضعانه از آن اطاعت کنند. پوتین هم چنین دیدی دارد.

بعد از عملیات توفان الاقصی و در پی آن حمله ی گسترده ی اسراییل به باریکه ی غزه و نیز پایگاه های حزب الله در جنوب لبنان، این کشور در آستانه ی جنگ نهم قرار گرفته است.

در این شرایط بسیاری بر ضرورت راه اندازی خط تماس مستقیم میان دو طرف تاکید دارند نظیر کانالی که در بحبوحه بحران موشکی کوبا میان کاخ سفید و کرملین ایجاد شد.

با توجه به ملاحظات انتخاباتی، حرکت به سمت برخورد با ایران با توجه به مواضع رسمی که تهران در پیش گرفته به معنای زدن مهر تایید بر ادعاهای رقبای جمهوریخواه مبنی بر اشتباه بودن سیاست دموکرات‌ها در قبال جمهوری اسلامی است و بایدن پیر و محافظه‌کار هم زیر بار تبعات آن نخواهد رفت.

نتانیاهو در حالی از تشدید درگیری‌ها با ایران سخن می‌گوید که موقعیت سیاسی متزلزلی در اسرائیل دارد. به تازگی رئیس ستاد کل نیروهای دفاعی اسرائیل اظهار داشته دیگر اعتمادی به رهبری نتانیاهو وجود ندارد و خواهان انتخابات زودهنگام هستیم. در همین حال فشار افکار عمومی و تظاهرکنندگان در اراضی اشغالی برای تعیین تکلیف جنگ و آزادی گروگان‌های اسرائیلی در حال افزایش است.

پس از کشیده‌شدن آتش جنگ غزه به دریای سرخ و حمله به یمن، این پرسش مطرح شد که آیا تشدید درگیری‌ها دو بازیگر اصلی تحولات منطقه یعنی ایران و ایالات متحده را دچار رویارویی مستقیم خواهد کرد؟

از دید طیفی از ناظران هر چند داعش مسئولیت این حوادث را برعهده گرفته و نحوه عملیات تروریستی مطابقت زیادی با اقدامات مسبوق به سابقه تروریست‌های تکفیری دارد اما نمی‌توان نقش اسرائیلی‌ها را نادیده گرفت.

اسرائیلی‌ها از زمان وقوع «طوفان الاقصی» یعنی میانه مهرماه سرمایه‌های انسانی هنگفتی را در حوزه نظامی از دست داده‌اند

در تهران شاید کمتر از تهدید بستن تنگه هرمز استفاده شود زیرا صدها کیلومتر دورتر از خاک ایران بسیاری منافع غربی‌ها را در دریای سرخ زیر تیغ می‌بینند.